မွတ္တိုင္သစ္...

2011-01-02

ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က ျပန္လြတ္လာတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့လ က ဂ်ပန္ မိုင္နိခ်ိသတင္းစာ သတင္း ေထာက္နဲ႔ ေတြ႔ဆံုခဲ့ၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၃ ႏွစ္ေက်ာ္အထိ မျပတ္ေရးသားခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္က ေပးစာမ်ား (Letters from Burma) ေဆာင္းပါးက႑ ကို ဆက္လက္ေရးသားမယ့္အေၾကာင္း ေျပာဆုိခဲ့ အၿပီး မေန႔က ဇန္န၀ါရီလ ၁ ရက္ေန႔ထုတ္ သတင္းစာ မွာ ပထမဆံုးေဆာင္းပါး ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။

ႏွစ္တႏွစ္ရဲ႕ အစဟာ ျပန္လည္ဆန္းသစ္ျခင္း၊ ျပန္လည္ ခြန္အားျဖည့္ျခင္း၊ ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္အတြက္ ဦးတည္ခ်က္ေတြ ခ်မွတ္ျခင္းနဲ႔ အတိတ္က အေၾကာင္းအရာေတြကို ျပန္လည္ေအာက္ေမ့ျခင္း စတဲ့ကိစၥေတြ ေဆာင္ရြက္ၾကရတဲ့ ကာလ ျဖစ္ပါတယ္။

၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ကို ျပန္ၾကည့္ရင္ အလဟႆျဖစ္ၿပီး လံုးလံုး ေပ်ာက္ပ်က္သြားစရာ အမွတ္တရ အျဖစ္အပ်က္ အေသးေလးေတြ ျပန္ေတြ႔ရတာ ရွိပါတယ္။ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းတရက္ေန႔ကို ဘယ္လို ကုန္ဆုံးခဲ့သလဲ ဆိုတာ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူးလို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေဆာင္းပါးအစမွာ ေရးသားထားပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ စိတ္သက္သာစရာ အေျခအေနေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ အိမ္ျပင္တဲ့အလုပ္ကို ၂၀၀၉ ဒီဇင္ဘာလကတည္းက စခဲ့ၿပီး ရက္သတၱပတ္ အနည္းငယ္အတြင္း စည္ပင္သာယာက အမိန္႔နဲ႔ ျပင္ဆင္တာကို ရပ္ထားလိုက္ရတယ္လို႔ ေရးသားထားပါတယ္။

“က်မ ေရွ႕ေနေတြက စည္ပင္သာယာအမိန္႔ကို ျပန္ျပင္ေပးဖို႔ ႀကိဳးစားၾကပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္ကာလအတြင္း ဂ်ပ္စကၠဴ ပုံးခြံေတြ အမ်ားႀကီးကာထားရတဲ့ အခန္းေတြ၊ အမ်ိဳးအမည္ မခြဲႏိုင္ဘဲ ေစာင္ထူထူနဲ႔ ပတ္ထားရတဲ့ ပစၥည္းေတြ၊ ပစၥည္း အျပည့္အသိပ္ ထည့္ထားရတဲ့ ခရီးေဆာင္အိတ္ေတြနဲ႔ ယိုင္လုလု စာအုပ္ပံုေတြ ၾကားထဲမွာ က်မ လေပါင္းမ်ားစြာ ေနခဲ့ရပါတယ္

“စာအုပ္စင္ႀကီးတလံုး၊ စားပြဲအိုေတြနဲ႔ ပံုပန္းမက် အထုပ္အပိုးေတြ ၾကားထဲမွာ ရွိေနတဲ့ အိ္ပ္ယာေပၚက ၾကည့္ရင္ အခ်ပ္လိုက္ ကြာေနတဲ့ အိမ္ေခါင္မိုး အစအနေတြကို ေကာင္းေကာင္း ျမင္ေနရပါတယ္။ ပ်က္စီးလာေနတဲ့ အိမ္ေခါင္းမိုး အစအနေတြကို ၾကည့္ရင္း ယိုယြင္းျခင္းနဲ႔ ပ်က္စီးျခင္းတို႔ရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ အေၾကာင္း က်မ ေလ့လာ သံုးသပ္ေနခဲ့ပါတယ္”

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေဆာင္းပါးမွာ ၂၀၁၀ ရဲ႕ ပထမ ၄ လတာ ကာလဟာ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ပင္ပမ္းဆင္းရဲ ျဖစ္ရတာတင္ မကဘဲ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာမွာလည္း တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ေနထိုင္ လႈပ္ရွားရတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

မႏွစ္က အင္းစိန္ေထာင္ တရားရံုးမွာ ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ စီရင္ခ်က္ ျပစ္ဒဏ္ကို အယူခံတင္ဖို႔အတြက္ ေရွ႕ေနေတြက အခါအားေလွ်ာ္စြာ လာေရာက္ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးၾကၿပီး၊ ဥပေဒေရးရာ လုပ္ငန္းစဥ္ကို စိတ္၀င္စားမိခဲ့သလို အလြန္ အေတြ႔အၾကံဳ ရင့္က်က္တဲ့ ေရွ႕ေနႀကီးေတြဆီက အေတြ႔အၾကံဳေတြကို ေလ့လာ သင္ယူခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ေရွ႕ေနႀကီးေတြနဲ႔ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ NLD ရဲ႕ ဥပေဒေရးရာ အေထာက္အကူျပဳ ေကာ္မတီနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အထူး ဂုဏ္ယူမိေၾကာင္း၊ သူတို႔ဟာ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းက ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ေနသူေတြ အခြင့္အေရး ကာကြယ္ေပးေရးေတြအတြက္ ၁၉၉၅ ကတည္းက ႀကိဳးစား လုပ္ေဆာင္ေနၾကသူေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဲဒီအထဲက ေရွ႕ေနဦးဥာဏ္၀င္းဆီက မိမိ ေနအိမ္အျပင္ဘက္ ႏုိင္ငံေရးေလာကမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို သိရွိခြင့္ ရခဲ့သလို ပါတီရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြမွာ အတိုင္းအတာ တခုအထိ ပါ၀င္ခြင့္ ရခဲ့ေၾကာင္းလည္း ေရးသားထားပါတယ္။

ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ အေရးႀကီးတဲ့ ႏွစ္ျဖစ္တဲ့ အဲဒီကာလဟာ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ က်န္းမာေရး အေျခအေနကို ထည့္စဥ္းစား ေျပာဆိုဖို႔ ဆိုတာထက္ အသိပညာပိုင္းမွာ စိမ္ေခၚခ်က္ေတြ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတယ္လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေရးပါတယ္။

ျမန္မာႏွစ္ကူးခ်ိန္ျဖစ္တဲ့ ဧၿပီလလယ္မွာပဲ တရားရံုးက အိမ္ကို ဆက္ ျပင္ဆင္ဖို႔ အမိန္႔ခ်ပါတယ္။ အဲဒီ ေနာက္ရက္မွာပဲ အုပ္စုဖြဲ႔ ေရာက္လာတဲ့ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္၀င္တဲ့ ဆူညံသံေတြက တအိမ္လံုး ပ်ံ႕ သြားခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

“လုပ္စရာေတြက အမ်ားႀကီး ရွိေနပါေသးတယ္။ အဓိက ကေတာ့ အိမ္ေခါင္မိုး ျပင္ဖို႔ပါ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မုတ္သုန္မိုး ရြာတဲ့လေတြမွာ က်မအိပ္ခန္း အႏွံ႕ အိပ္ယာေရႊ႕ရ၊ ေရဇလံုနဲ႔ ေရပံုးေတြ ေရႊ႕ရနဲ႔ ေခါင္မိုးက မိုးေရ ယိုေပါက္ေတြက က်လာတဲ့မိုးကေန ေမြ႔ယာနဲ႔ လူကို မိုးမစို ကာမိဖို႔ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ရတာဟာ စစ္ဘုရင္ ကစားကြက္မွာ ကစားကြက္ ေရႊ႕ရသလိုပါပဲ။ အခုေတာ့ ေခါင္မိုးကို လံုေအာင္ လုပ္ၾကရပါၿပီ။

ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာ မိုးရြာတာကို ဥေပကၡာ ျပဳႏိုင္ေတာ့မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ ျမန္မာလုိ ဆိုရင္ေတာ့ ေခါင္မိုးလံုတယ္ ဆိုတာ လံုျခံဳမႈရွိတဲ့ နိမိတ္ပံုပါပဲ။ ေခါင္က မိုးလံုတယ္ဆုိတာ ထိပ္ဆံုးအဆင့္က လံုျခံဳစိတ္ခ်ရၿပီး တံစက္ၿမိတ္ ေအာက္ေျခအထိ စိတ္ခ်ႏုိင္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာပါ”

ျပင္ဆင္တယ္၊ အသစ္ ျပဳျပင္တယ္ဆိုတာ အနာဂတ္အတြက္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရ ပိုၿပီး စိတ္ခ်လက္ခ် ျဖစ္ေစဖို႔ ရည္ရြယ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီထက္ ပို အေရးႀကီးတာက ဒီအိမ္ျပင္တာကေန ရလာတဲ့ လူအခ်င္းခ်င္း ထိေတြ႔ဆက္ဆံျခင္းက ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြက ေပးတဲ့ လုံျခံဳေရးထက္ ပိုအေရးႀကီးလွပါတယ္။ အိမ္ျပင္တဲ့ ၅ လခန္႔မွာ ေန႔စဥ္လိုလို အိမ္ျပင္ရာမွာ ပါ၀င္တဲ့ လက္သမားေတြရဲ႕ ဘ၀နဲ႔ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈေတြ အေၾကာင္း သိခြင့္ရခဲ့သလို ျမန္မာႏုိင္ငံက အလုပ္သမားထုရဲ႕ အခက္အခဲနဲ႔ ဒီအခက္အခဲေတြကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲ၊ သူတို႔ ေမွ်ာ္လင့္တာေတြနဲ႔ ေတာင့္တတာေတြကို ရဖို႔ ဘယ္လို ႀကိဳးစားရမလဲ ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ခဲ့ရတယ္လို႔လည္း ေရးပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ ေန႔စဥ္ဆိုသလို လံုျခံဳေရးကိစၥ ေဆြးေႏြး၊ အလုပ္သမားနဲ႔ ပစၥည္း အသြင္းအထုတ္ လုပ္ဖို႔ ေန႔စဥ္ အေပးအယူလုပ္တဲ့ ကိစၥေတြ ေဆာင္ရြက္ရတဲ့အတြက္ အခက္အခဲဆိုတာ ခိုင္လံုတဲ့ ေၾကာင္းက်ိဳး ဆင္ျခင္မႈနဲ႔ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေျပာင္းေျပာင္း ရွိမယ္ဆိုရင္ ႏွစ္ဘက္ ပူးတဲြ ေျဖရွင္းလို႔ရတယ္ဆိုတာ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရလို႔လည္း ေရးသားထားပါတယ္။

၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ဟာ သူမ အိမ္ကို အမ်ားႀကီး တိုးတက္ေအာင္ ျပင္ခြင့္ရလိုက္ေပမယ့္ ျပည္သူအားလံုးရဲ႕ ႏုိင္ငံအတြက္ေတာ့ ဘာေတြ ျပင္ဆင္ႏုိင္ခဲ့ပါၿပီလဲ၊ ဒီကိစၥက ပိုၿပီး အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥျဖစ္ၿပီး ေနာင္ ေျပာျပပါဦးမယ္လို႔ ေရးပါတယ္။

အႏွစ္ ၂၀ တုိင္တိုင္ Mainichi သတင္းစာရဲ႕ ပ့ံပိုးမႈနဲ႔ ခင္မင္မႈေတြကို ေလးစား တန္ဖိုးထားတဲ့ အေနနဲ႔ ေဆာင္းပါးနိဂံုးမွာ ဟိႏၵဴ ေ၀ဒဂါထာ တပုဒ္ကို အေျခခံထားတဲ့ အိႏိၵယပညာရွင္ ကာလီဒါသရဲ႕ အရုဏ္ဦးကို ဦးညြတ္ျခင္း ကဗ်ာထဲက စာသားတခ်ိဳ႕နဲ႔ အဆံုးသတ္ထားပါတယ္။ ဒီကဗ်ာက ကြယ္လြန္သြားတဲ့ ခင္ပြန္းျဖစ္သူအတြက္ အထူး အေရးပါခဲ့ဲၿပီး သူ႔အတြက္ အေတြးအျမင္၊ အသိဥာဏ္ပညာေတြ ေပးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာျဖစ္တယ္လို႔ ေရးသားထားပါတယ္။

မေန႔ဆိုတာ တျခား ဘာမွမဟုတ္၊ အိပ္မက္တခုမွ်သာ။

မနက္ျဖန္ဆိုတာလည္း အေတြးအျမင္တခုပါ။

ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ကေတာ့ ေကာင္းမြန္တင့္သင့္စြာ ရွင္သန္ရပါမယ္။

မေန႔ ဆိုတာကို ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းအိပ္မက္ တခုအျဖစ္ ဖန္တီးၿပီး မနက္ျဖန္တိုင္းကို ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း အေတြးအျမင္တခု အျဖစ္ တည္ေဆာက္ရပါမယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီလို ဒီကေန႔ကို ရဖို႔ ထိန္းသိမ္း ရွင္သန္ရပါမယ္။

Credit to RFA : http://www.rfa.org/burmese/news/assk_resumes_contributing_articles_in_mainichi_newspapaer-01022011093752.html