ျမန္မာျပည္မွာ ႀကီးႏိုင္ငယ္ညွင္းၿပီး အာဏာယစ္မူးတတ္ၾကတဲ့ အေလ့အက်င့္ေတြဟာ သက္ဦးဆံပိုင္စနစ္ကေန ျမစ္ဖ်ားခံခဲ့တယ္လို႔ ယူဆနိုင္တယ္။ ဒီကေန႔အထိလဲ စဥ္ဆက္မျပတ္သက္ေရာက္ေနေသးတယ္။ လူတန္းစားအဆင့္ဆင့့္ တံုးေအာက္ကဖားေတြလို ျပားေနၾကရတာခံစားတတ္သူ့ ပုထုဇဥ္တိုင္းအတြက္ စိတ္မေကာင္းစရာပါ။
စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ခံရသည့္ ကေလး (ဓါတ္ပံု - refugefilms.libsyn.com)
“ေသာင္းက်န္းသူ၊ သူပုန္” ေတြလို႔ နာမည္တပ္ရၿပီး မိသားစုေတြ အားလံုးေပါင္းမွ ၃-၄ ေထာင္ ေလာက္သာသာ အေရအတြက္ရွိတယ္လို႔ ဆိုတဲ့တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕ေတြ ဒီကေန႔အထိ“အျမစ္ျပတ္ ေခ်မႈန္း” ခံေနခဲ့ၾကရတာေတာင္ ေလွ်ာ့မသြားပဲ ပိုတိုးလာခဲ့ၾကတာ “ဆန္းက်ယ္တယ္” လို႔မ်ား ဆိုၾကရေလမလား။ မဟုတ္ရင္လည္း ဝါဒျဖန္႔ခ်ီေရးရဲ့ မေအာင္ျမင္တဲ့လုပ္ဇာတ္တစ္ခု ဖံုးလို႔မရ ဖိလို႔မနိုင္ ျဖစ္တာလား။
“ရဲေသာ္မေသ ေသေသာ္ငရဲမလား” သံၿပိဳင္သီခ်င္းေတြဆိုၿပီး အစီး ၃-၄၀ ေသာ စစ္ကားတန္းေတြနဲ႔ “တရားေသာစစ္” ဆင္ႏြဲဖို႔ ထြက္သြားရာက ၄-၅ စီးေလာက္နဲ႔ ေခ်ာက္ခ်က္ျဖစ္ေနတဲ့ စစ္သည္ေတြ ျပန္တင္လာတဲ့ အျပန္ခရီး။ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားမွာ အသြားတံုးက ေအာင္သေျပနဲ႔ပန္းကံုးေတြ စြပ္ေပးခဲ့သူမ်ား မျမင္မိၾကတာလား၊ မဟုတ္ရင္လည္း မျမင္ခ်င္ၾကတာလား။
နွစ္စဥ္ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ တိုက္ပြဲေတြၾကား မေရတြက္နိုင္တဲ့ အသက္ဆံုးရံႉးမႈေတြဟာ တႏိုင္ငံလံုး ဆင္းရဲ ခၽြတ္ျခံဳက်မႈနဲ႔ အမုန္းေတြျပည့္လွ်ံေနတဲ့ ေသာင္း၊ သိန္းမက စိတ္နွလံုးေတြကို ေမြးထုတ္ေပးဖို႔ အာမ ခံခ်က္ေတြပါ။
“သူပုန္ေတြက ဗမာစစ္သားေတြကို ေသနတ္နဲ႔ေတာင္မပစ္ပဲ လက္ဗလာနဲ႔တင္ တက္ဖမ္းၾကတယ္” ဆိုတဲ့ သတင္းမ်ိဳး ေတာင္ေပၚတိုင္းရင္းသားေတြၾကားဘယ္ေလာက္အထိ အမုန္းတရားေတြ ေလာင္ မ်ိဳက္ေအာင္ အလုပ္ခံခဲ့ၾကရသလဲဆိုတာ ေတြးမိႏိုင္ဖို႔ အေၾကာင္းရင္းေတြဟာ အနာဂါတ္ၿငိမ္းခ်မ္း ေရးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သိပ္မရွိနိုင္ပါ။
ၿမိဳ႕ေပၚမွာ လမ္းမေတြေပၚ ပင္ပင္ပန္းပန္း ဝမ္းစာေဖြရွာ စားေနၾကရခ်ိန္၊ ေတာထဲမွာလဲ ေက်းလက္ ေမာင္ႏွမေတြဟာ အေၾကာက္တရားအျပည့္နဲ႔ သစ္ဥသစ္ဖုေတြ ရွာေဖြစားေနၾကရတာ သိေစလိုပါ တယ္။
ရပ္ကြက္ထဲ တခ်ိဳ႕မိခင္ေတြ သူတို႔ရဲ့ စစ္ထြက္သားေမာင္မ်ားအတြက္ ဗ်ာပါဒေရာက္ေသာကေတြ ေဝေနခ်ိန္မွာ ဟိုအေဝး ေတာင္တန္းျပာျပာေတာနက္လွ်ဳိေျမွာင္ အေမွာင္ထဲစမ္းတဝါးဝါး နဲ႕ တစ္ တီတူးမ်ားလို မလံုျခံဳတဲ့စိတ္နဲ႔ ပုန္းေအာင္း အိပ္စက္ ေနရသူေတြ ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ ေဆးေပးခန္းေရွ႕ စုတ္ျပဲ ေနတဲ့ ေငြစကၠဴေတြနဲ႔ လူတစ္ခ်ိဳ႕တန္းစီေစာင့္ဆိုင္းေနၾကရ ခ်ိန္မွာ စိမ့္စမ္းေရကိုေဆးလုပ္ေသာက္ ေနၾကသူေတြလဲ မေရတြက္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။
ဒါေတြျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးခဲ့ၾကသူေတြအတြက္ သာယာယစ္မူးမႈေတြ ရွိေနၾကေပမယ့္ အဲ့ဒီအက်ိဳး ဆက္ေတြကိုယ္တိုင္ခံစား ေနရသူေတြအတြက္ေတာ့ စကၠန္႔တိုင္း၊ မိနစ္တိုင္း ေလာကငရဲ အခ်ိန္ ကာလေတြပါ။
ခုခ်ိန္မွာ တနိုင္ငံလံုး သံသယရွိစရာ ဗံုးေတြေပါက္ေနတာ ၾကားလာၾကရျပန္ပါၿပီ္။ စစ္ေရးျပင္ တိုက္ပြဲ ေခၚသံေတြဆိုတာ ထပ္ၿပီးေျပာျပစရာေတာင္ လိုေတာ့မယ္ မထင္ပါ။
ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာခ်င္တာကေတာ့ “ဒီရူးသြပ္မႈေတြကို ရပ္တန္းက ရပ္လိုက္ၾက ပါေတာ့” ဆိုတာပါပဲ။
ေမတၱာရပ္ခံ ေတာင္းပန္ေနတာ မဟုတ္ပါ၊ မသိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အျမင္ပိတ္ပိန္းေနသူေတြ သတိဝင္ေစဖို႔နဲ႔ ဒီျဖစ္စဥ္ႀကီး ကို ရပ္တန္႔ေအာင္လုပ္ဖို႔ တတ္စြမ္းနိုင္သူမ်ားထံ ေတာင္းဆိုေနတာပါ။ ေသြးခ်င္းေတြ ေသြးခ်င္းခ်င္း ထပ္မနီပါေစနဲ႔ေတာ့။
Post a Comment