Statement: The 88 Generation Students on the Commemoration of the 24th Anniversary of “The August 8, 1988 (8.8.88) Uprising”
Statement: The 88 Generation Students on the Commemoration of
the 24th Anniversary of “The August 8, 1988 (8.8.88) Uprising”
Press Release - 28/ 2012 (88)
Date - 8, August, 2012
The 88 Generation Students
No. 284(A), Waizayanda Rd.,
16/3 Block, Thingangyun Tsp.,
Yangon, Myanmar.
Phone - +95-1-577656
E-mail - info@the88generation.org
Statement: The 88 Generation Students on the Commemoration of
the 24th Anniversary of “The August 8, 1988 (8.8.88) Uprising”
1. The 8.8.88 Uprising was the most important mass demonstration for the demand of political, economic and social reforms in the history of our country.
2. The 8.8.88 Uprising was not a movement of any particular national race or group, but a collective effort made by all peoples of our country, including ethnic nationalities, for change.
3. Present political, economic and social affairs changes in our country directly result from the 8.8.88 Uprising.
4. We believe that every citizen is critical to achieving democracy and human rights, the emergence of a market economy that successively and fairly benefits all, and the progression of our country on the substantial journey towards national reconciliation.
5. The most fundamental requirements for the development of the country are internal peace and equality among all ethnic nationalities. We believe we will achieve these requirements with political dialogue and effective cooperation amongst all ethnic nationalities.
6. We also believe that releasing all remaining political prisoners and the honorable return of all of our citizens in exile are important tasks in rebuilding and reforming the country.
7. With this statement, we bow our heads and honor our fallen heroes who sacrificed their lives for the people throughout the 8.8.88 Uprising. They all will be in our hearts and minds forever.
8. We urge all citizens of our country to redouble their efforts for national reconciliation, equality among all ethnic nationalities, democracy and human rights, and the country’s development with the spirit of the 8.8.88 Uprising.
The 88 Generation Students
The 88 Generation Students
No. 284(A), Waizayanda Rd.,
16/3 Block, Thingangyun Tsp.,
Yangon, Myanmar.
Phone - +95-1-577656
E-mail - info@the88generation.org
Statement: The 88 Generation Students on the Commemoration of
the 24th Anniversary of “The August 8, 1988 (8.8.88) Uprising”
1. The 8.8.88 Uprising was the most important mass demonstration for the demand of political, economic and social reforms in the history of our country.
2. The 8.8.88 Uprising was not a movement of any particular national race or group, but a collective effort made by all peoples of our country, including ethnic nationalities, for change.
3. Present political, economic and social affairs changes in our country directly result from the 8.8.88 Uprising.
4. We believe that every citizen is critical to achieving democracy and human rights, the emergence of a market economy that successively and fairly benefits all, and the progression of our country on the substantial journey towards national reconciliation.
5. The most fundamental requirements for the development of the country are internal peace and equality among all ethnic nationalities. We believe we will achieve these requirements with political dialogue and effective cooperation amongst all ethnic nationalities.
6. We also believe that releasing all remaining political prisoners and the honorable return of all of our citizens in exile are important tasks in rebuilding and reforming the country.
7. With this statement, we bow our heads and honor our fallen heroes who sacrificed their lives for the people throughout the 8.8.88 Uprising. They all will be in our hearts and minds forever.
8. We urge all citizens of our country to redouble their efforts for national reconciliation, equality among all ethnic nationalities, democracy and human rights, and the country’s development with the spirit of the 8.8.88 Uprising.
The 88 Generation Students
" မေန႔ကရွစ္ဆဲ့ရွစ္ " ေရး - ကိုညိဳ / ဆို - လင္းလင္း။
http://soundcloud.com/aung-pan/p5sxleylbs9d?utm_campaign=timeline&utm_content=http%3A%2F%2Fsoundcloud.com%2Faung-pan%2Fp5sxleylbs9d&utm_medium=facebook&utm_source=soundcloud#_=
၂၄) ျပည့္ ေငြရတု အၾကိဳ ၈ ၈ ၈၈ ျပည္သူ႔ အေရးေတာ္ပံုၾကီး အားဂုဏ္ျပဳအမွတ္တရ ေတာ္လွန္ေရးသီခ်င္မ်ားကို တင္ဆက္လိုက္သည္။
ကိုဖုန္းေမာ္ က်ဆုံးျခင္း ၂၄ ႏွစ္ေျမာက္ အထိမ္းအမွတ္ေန႕ အမွတ္တရ
(ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ကိုဖုန္းေမာ္)
သူငယ္ခ်င္း ဖိုးခြါး နဲ႕ မတ္လ ၁၃ရက္ ျမန္မာႏိုင္ငံလူ႕အခြင့္ေရးေန႕အေၾကာင္း စကားလက္ဆုံေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။
ဆရာၾကီး ဒဂုန္တာရာ က
"မွင္နဲ႕ေရးတဲ့ မုသားေတြဟာ
ေသြးနဲ႕ေရးတဲ့သမိုင္းေတြကို ဖုန္းလႊမ္းလို႕မရႏိုင္"
လို႕ သမိုင္းမွတ္တမ္းဝင္ကဗ်ာေလး နဲ႕ အစျပဳ ေဆြးေႏြးမိၾကပါတယ္။ သမိုင္းကိုလိမ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနသူေတြ၊ သမိုင္းေဖ်ာက္မဲ႕ ငနဲသားေတြကို သတိေပးလိုက္တဲ့ကဗ်ာေကာင္းေလးပါ။ သမိုင္းဆိုတာ မေမ့ေကာင္းဘူးေလ။
၁၉၈၈မွာ ေနဝင္းရဲ့ စစ္ဝါဒီ လုံထိန္း တသိုက္ နဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြ ထိပ္တိုက္တိုးခဲ႕ၾကရာမွာ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြ က်ဆုံးခဲ႕ၾကရရွာတဲ့အေၾကာင္းေတြ ျပန္ေျပာင္းေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ ကိုဖုန္းေမာ္က မတ္လ ၁၃ရက္ေန႕မွာ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းဝင္းထဲမွာပဲ က်ဆုံးခဲ႕ပါတယ္။ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းဝင္းထဲ ဒဏ္ရာရသြားတဲ့ ပုသိမ္က ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ကိုစိုးႏိုင္ ကိုလည္း ရန္ကုန္ ေဆးရုံမွာ ကုတင္နဲ႕တြဲျပီး လက္ထိပ္ေျခထိပ္ခပ္ထားျပီး ဒီအတိုင္း ကုတင္မွာပစ္ထားတာမို႕ မေသခင္မွာ "ေနရတာၾကပ္လိုက္တာ" ဆိုျပီးျငီးညဴေျပာဆိုရင္းေသဆုံးခဲ႕ရတယ္ လို႕ က်ေနာ္တို႕ျပန္ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။
"မ႑ာပ္ မထိုးရ၊ လူ မစုရ၊ စားၿမိန္ထုတ္ မထည့္လိုက္ရ၊ ေရအိုး မခြဲလိုက္ရ မနက္ေစာေစာခ်တဲ့ အသုဘ ကိုဖုန္းေမာ္ေရ အမွ် အမွ်"
အဲဒီတုန္းက ၁၉၈၈ ကာလ တုန္းက ကိုဖိုးခြါးမွတ္မိတာကို က်ေနာ္႕ကိုဒီလိုစတင္ေျပာျပတယ္။ "က်ေနာ္တို႕ေတြ လုံထိန္းေတြကို အရမ္းကာေရာ မုန္းေနတုန္း လူျပက္ပ်က္တာေလး ကိုစေျပာျပမယ္။ လူျပက္က မိန္းခေလးေဘာ္လီကို ပရိသတ္ကိုျပျပီး ဘာလဲလို႕ေမးေတာ့ ပရိသတ္က ဗလာစီယာ ေဘာ္လီေပါ့လို႕ေျဖတယ္တဲ့။ လူျပက္က ဗလာစီယာ ေဘာ္လီ မဟုတ္ဘူး ရင္ကိုထိမ္းထားေတာ႕ "ရင္ထိမ္း/ယဥ္ထိမ္း" လို႕ေျပာသတဲ့။ တခါ လူျပက္က မိန္းခေလး ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ထုတ္ျပျပီး ဘာလဲလို႕ေမးျပန္သတဲ့။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီလို႕ ေအာ္ေျဖၾကသတဲ့။ ညံ့လိုက္ၾကတာကြာ မွတ္ထား " ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ" ဟာ လုံေအာင္ထိမ္းထားေတာ႕ " လုံထိန္း" ေပါ့လို႕ရွင္းျပလိုက္ေတာ့ ပရိသတ္က သေဘာေပါက္သြားျပီး ဝက္လုံးကြဲရယ္ၾကေတာ့တယ္တဲ့။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ပ်က္လုံးဗ်ာ။ တကယ္မွတ္သားလိုက္ရပါတယ္။
"ခ်ဳပ္ေႏွာင္ဖြဲ႕တင္း အာဏာတြင္းမွ
နီေမာင္းဝင္းလွ်က္ ေသြးစက္စက္ျဖင့္
လြတ္ေျမာက္ဖို႕အတြက္ ရုန္းကန္လွ်က္"
ဆိုတဲ့ကဗ်ာေလး နဲ႕ သ႐ုပ္ေဖာ္ပံု ကေတာ့ ေလွာင္အိမ္ထဲက ေသြးစက္ေတြနဲ႕ခ်ိဳးျဖဴေလး ရုန္းကန္ေနပံု ဟာ ေတာ္လွန္ေရးနမိတ္ အရိပ္အေယာင္ကို သူမႏၲေလး ေရာက္တုန္း နံရံကပ္ပိုစတာကို အထင္းသား ျပန္ျမင္ေယာင္လာေၾကာင္းေျပာျပပါတယ္။
ေနာက္ ျပီးကဗ်ာေကာင္းေလးတပုဒ္ကေတာ့ "ႏိုင္မခံ"ဆိုတဲ့ကဗ်ာေလးပါ။
"လွံနဲ႕ေဖာက္လွ်ိဳး ထိုးခ်င္ထိုးေလ၊
ဓားနဲ႕မိုးအုပ္ခုတ္ခ်င္ခုတ္ေလ၊
က်ည္နဲ႕စူးနစ္ ပစ္ခ်င္ပစ္ေလ၊
စိတ္ထားညီညီ ေသြးနီနီျဖင့္
လဲလည္းျပန္ထ တိုက္အုန္းမည္" တဲ့။
အေျခခံလူ႕အခြင့္အေရးေတြ ရရွိဖို႕ ျပန္ျပီးၾကိဳးစားရခ်ိန္မွာ အားေဆးတင္တဲ့ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ပါ။
ဒါနဲ႕ပဲ ၈၈ အမည္မသိကဗ်ာေလး တပုဒ္ ကို ရြတ္မိျပန္ပါတယ္။ "ပန္းေကာင္းတပြင့္
ေလအသင့္မွာေႂကြလင့္ေသာ္လည္း
ေဝဆာပြင့္လန္း ေတာ္လွန္ပန္းေတြ
သိန္းသန္းမက က်န္ေသးတယ္" ။
မတ္လ ၁၃မွာ က်ဆုံးခဲ႕ရရွာတဲ့ ကိုဖုန္းေမာ္ ကို ရည္ရြယ္ဂုဏ္ျပဳစပ္ဆိုထားတဲ့ကဗ်ာပါ။
ျပီးေတာ့ ေနာက္ကဗ်ာ တပုဒ္က
"ေသြးဆိုတာ နီတယ္
နီတယ္ဆိုတာ ခြပ္ေဒါင္း
ခြပ္ေဒါင္းဆိုတာ အာဏာရွင္ကို တိုက္ဖို႕ပဲ" တဲ့။
ေနာက္တပုဒ္က " အာဏာရွင္ရဲ့ အတၱဝါဒ ကို စ်ာပနအျဖစ္ ျပာခ်ပစ္မယ္" တဲ့။ အားေကာင္းတဲ့ ေတာ္လွန္ကဗ်ာေလးပါ။
ျပီးေတာ့တခါ ဆရာ တင္မိုးရဲ့ ဖုန္းေမာ္ေန႕ ေဒၚေအာင္ဆန္စုၾကည္ ဂုဏ္ျပဳကဗ်ာ ေလး။ ေဒၚစုက အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ေနခ်ိန္ ေရးစပ္တဲ့ကဗ်ာေလးပါ။ အခုအခါ အန္တီ အက်ယ္ခ်ဳပ္က လြတ္လာျပီး ဒီမိုကေရစီေရးလႈပ္ရွားေနခ်ိန္မွာေတာ့ က်ေနာ္တို႕ခ်စ္တဲ့ ကဗ်ာဆရာၾကီး ဦးတင္မိုး မရွိေတာ့တာကို တမ္းတမ္းတတ လြမ္းဆြတ္စြာ ျပန္တမ္းတသတိရ မိပါတယ္။
ေခါင္းစဥ္ေလးက "မွတ္မိေသးရဲ့" တဲ့။
ေသနပ္ေတြ လွံစြတ္ေတြခ်ိန္ျပီး
ျငိမ္ဝပ္ပိျပားေအာင္ခ်ိမ္းေျခာက္
လူထုကို ဟိန္းေဟာက္ရဲတာ
သတၱိမဟုတ္။
အဲ႔ဒီေသနတ္ဖ်ား လွံစြတ္ဖ်ားေရွ႕မွာ
အမွန္တရားကိုယံုၾကည္
တည္ျငိမ္စြာရင္ဆိုင္ျပီး
ခံႏိုင္ရည္ရွိရွိ
ခိုင္ျမဲတဲ့ သမာဓိရွိသူကိုသာ
သတၱိရွိသူလို႕ေခၚတယ္။
ဖုန္းေမာ္ရဲ့ တႏွစ္ျပည္႕ႏွစ္လည္တြင္းမွာ
သူရဲေကာင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က
စက္မႈတကၠသိုလ္ ရင္ျပင္နီထက္ ေက်ာင္းသားထုတစ္ခဲနက္ေရွ႕မွာ
လက္ႏွက္လွံစြတ္ေတြၾကားက
မိန္႕ခြန္းစကားဆိုခဲ႕တယ္
- ဖုန္းေမာ္အမွတ္တရ-
ဆိုျပီးဆရာၾကီးဦးတင္မိုး ေရးခဲ႕တာပါ။ ဆရာတင္မိုး ၾကည္ညိဳ တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ့ ရဲရင့္တဲ့မိန္႕ခြန္းေလးကို ဆရာက ကိုဖုန္းေမာ္ေန႕ နဲ႕ ဆက္စပ္သတိတရ ေရးထားခဲ႕တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။
တခါ ကိုမိုးသီးဇြန္ ေရးခဲ႕တဲ့
"သမိုင္းသစ္ေရး ငါတို႕ေသြးကို
ထုံးျဖဴေဆးသုတ္ေျဖာက္ဖ်က္ဖုံးလည္း
မဆုံးကမ႓ာတည္လိမ့္မယ္"
ဆိုတဲ့ နဝတ (နေဝတိမ္ေတာင္ အစိုးရလို႔ေလွာင္ေခၚခဲ႔ၾကသလို ႏြားအဖြဲ႕ လို႕လည္းေခၚၾကပါတယ္) စစ္အုပ္စုရဲ့ ရဟန္းရွင္လူျပည္သူေတြကို သတ္ျဖတ္တဲ့ လူသတ္သမိုင္းေတြ ကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ယၾတာေခ်ဖို႕အတြက္၊ တႏိုင္ငံလုံး ရပ္ကြက္ေတြထဲ ျခံစည္း႐ိုးအားလုံး ထုံးမသုတ္မေနရအမိန္႕ကို အာဏာဖီဆန္တဲ့ ကိုမိုးသီးဇြန္ရဲ့ သမိုင္းဝင္ကဗ်ာေလး ကို ျပန္ရြတ္မိၾကပါတယ္)
ျပီးေတာ့ တိုက္လည္းတိုက္ဆိုင္ပါဘိ။ ကိုဖုန္းေမာ္ေသတာ လံုထိမ္းေတြရဲ့ အတြင္းက်ည္ ၁၃ခ်က္နဲ႕ က်ဆုံးရရွာတာထူးဆန္ေနတာပါ။ ျပီးျပန္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း မတ္လ ၁၃ ရက္ ၁၉၄၄ ကေျပာတဲ့ မိန္႕ခြန္း။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ မတ္လ ၁၃ ရက္မွာ တပ္မေတာ္ကို ေျပာခဲ႕တာပါ။
"ဒီတပ္မေတာ္ဟာ လူတဦး တေယာက္အတြက္ တည္ေထာင္ထားတာ မဟုတ္ဘူး။ တႏိုင္ငံလုံး တမ်ိဳးသားလုံးအတြက္ျဖစ္တယ္။ ဒီတပ္မေတာ္ဟာ တဖြဲ႕တပါတီ လူတစုအတြက္ တည္ေထာင္ထားတာ မဟုတ္ဘူး။ တႏိုင္ငံလုံး တမ်ိဳးသားလုံးအတြက္ျဖစ္တယ္"။.
ေအာ္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရယ္။ ကိုဖုန္းေမာ္က်ဆုံးတဲ့ မတ္လ ၁၃ရက္မွာ တပ္မေတာ္သားေတြကို မိန္႕မွာ ေျပာၾကားခဲ႔တဲ့အမွာစကားပါ။ ဖုန္းေမာ္ေန႕ ျမန္မာႏိုင္ငံလူ႕အခြင့္အေရးေန႕မွာ တပ္မေတာ္ ကို တည္ေထာင္ရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုေျပာခဲ႕တာ။ တကယ္ မွတ္သားရပါတယ္။
ဖုန္းေမာ္ေန႕ တႏွစ္ျပည့္ ဦးခင္ေမာင္ျမင့္ မိန္႕ခြန္းကေတာ့ " ေက်ာင္သားေတြကိုသတ္ ေက်ာင္းသူေတြကို မုဒိမ္းက်င့္တာေတြကို ကိုၾကီးတို႕မသိပါဘူး ဆိုသူေတြနဲ႕ မညီညြတ္ႏိုင္ဘူး။ ဒီမိုကေရစီနဲ႕ ဒီမိုကေရစီဆန္႕က်င္သူေတြရဲ့ တိုက္ပြဲကို ကြန္ျမဴနစ္ နဲ႕ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႕က်င္သူေတြတိုက္ပြဲအျဖစ္ တိုက္ပြဲလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းသူေတြနဲ႕လည္း မညီညြတ္ႏိုင္ဘူး" တဲ့။ တစည နဲ႕ ဗိုလ္ေအာင္ၾကီး ကို ရည္ညြန္းပံုရပါတယ္။ ၈၈ ၈၉ ႏိုင္ငံေရး အရိပ္အေငြ႕ေတြ ျပန္႐ႉၾကည့္တာပါ။
ဒီေန႕က်ေနာ္တို႕တိုင္းျပည္ဟာ အမ်ိဳးသားခ်င္းေတြစစ္ခင္းလို႕ ေသြးေျမက်တာေတြ မရပ္ေသးပါဘူး။ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရင္ၾကားေစ့ေရး စကားလုံးေတြ ကို လက္ေတြ႕ျဖစ္လာဖို႕ က်ေနာ္တို႕ေတြ သမိုင္းကို မေမ့ေဖ်ာက္သင့္ၾကပါဘူး။ ေကာင္းတာေတြကို ဆက္လုပ္ၾကရမယ္။ မေကာင္းတာေတြေတြကို သင္ခန္းစာ ယူရမယ္ ျပဳျပင္သြားၾကရပါလိမ့္မယ္။ ကိုဖုန္းေမာ္ကို သတိရရုံနဲ႕မျပီးဘဲ အလုပ္ေတြအမ်ားၾကီးလုပ္ၾကရအုန္းမယ္။ ဒီထက္သန္မာတဲ့ အားၾကီးတဲ့ ပုခုံး ေတြနဲ႕ တိုင္းျပည္တာဝန္ထမ္းပိုးၾကဖို႕ တိုက္တြန္းအပ္ပါတယ္။
ကိုမင္းကိုႏိုင္ အမွာစကားအရဆိုရင္ "ေရာက္တဲ့ေနရာ အေရးမၾကီးဘူး က်င့္တဲ့တရားသာ အေရးၾကီးတယ္လို႕ဆိုပါတယ္။
ကိုဖုန္းေမာ္ ႏွင့္ က်ဆုံးသြားၾကရရွာေသာ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ။
ဒီမိုကေရစီေရးေအာင္ျမင္ဖို႕ အတြက္ ခ်ီတက္သြားၾကပါစို႕၊ မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ႕ ၾကပါေစလိုေၾကာင္း တိုက္တြန္းဆႏၵျပဳအပ္ပါတယ္။
ေဇာ္ဝင္း (နယူးေယာက္)
(ကိုဖုန္းေမာ္ က်ဆုံးျခင္း ၂၄ ႏွစ္ေျမာက္ အထိမ္းအမွတ္ေန႕ အမွတ္တရ အျဖစ္ ပန္းခ်ီဆြဲေပးဖို႔ တိုက္တြန္းလို႕ မဆိုင္းမတြ ခ်က္ခ်င္း ဆြဲေပးတဲ့ ပန္းခ်ီ ကိုမင္းေက်ာ္ခိုင္ ကို ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါတယ္)
Subscribe to:
Posts (Atom)
-
ဘေလာ့ဂါ ဒီမိုေ၀ယံ ေပးပို႔လာတဲ့ ‘ေတဇ’ နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဓာတ္ပံုသတင္းေခါင္း စီး အမွားျပင္ဆင္ခ်က္ ဆရာ … ေအာက္က စာေလး ဖတ္ၾကည့္ပါ။ ကၽြန္မအထ... -
ငမိုက္သား ထံုေပေပ ဝီကီလိစ္က ေပါက္ၾကားလာတဲ့ လွ်ိဳ႕ဝွက္စာတေစာင္မွာ စင္ကာပူ ဝါရင့္ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ လီကြမ္ယူက ဗိုလ္သန္းေရႊ အပါအဝင္... -
ဒီႏိုင္ငံမွာ၊ အထူးသျဖင္႔ မႏၱေလးမွာ ကလပ္ပါတီပြဲေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ က်င္းပခြင္႔မရလို႔ စိတ္ေတာ္ညိဳ အလိုမက်ျဖစ္ေနၾကတဲ႔ ညီအကို ေမာင္ႏွမမ်ား...
-
(ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ကိုဖုန္းေမာ္) သူငယ္ခ်င္း ဖိုးခြါး နဲ႕ မတ္လ ၁၃ရက္ ျမန္မာႏိုင္ငံလူ႕အခြင့္ေရးေန႕အေၾကာင္း စကားလက္ဆုံေျပာျဖစ္ၾကပ... -
သံအမတ္ေတြက အေနာက္ အလယ္မွာက ေမ်ာက္... ယေန႔ မနက္ ၈း၁၀ မွာ ရန္ကင္းၿမိဳ႕နယ္၊ သစၥာလမ္းမေပၚရွိ ယခင္ သတၳဳတြင္း၀န္ႀကီးဌာန၀န္ႀကီးရုံးႏွင့္ ... -
စီးပြားေရး ပိတ္ဆို ့ထား တဲ့ ဥေရာပ သမဂၢ အဖြဲ ့၀င္ ႏိုင္ငံ တစ္ခု ျဖစ္တဲ့ အီတလီ ႏိုင္ငံမွာ ဦးေတဇ သမီး အငယ္ ဆံုး နာမည္ ေတြ အဆင့္ဆင့္... -
စစ္အစိုးရနဲ႔ လက္တဲြ လုပ္ကိုင္ဖို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၀န္မေလး 2010-11-20 ျမန္မာ ျပည္သူလူထု အတြက္ အေထာက္အကူ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ႏုိင္ငံေရး စနစ္သစ္ကိ...
လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
ကကေလးငယ္ခ်စ္စဖြယ္ ခခေရကုံးမေလးျပဳံး ကေလးကဗ်ာဆရာဆရာၾကီး ဦးတင္မိုး
“ဧည့္သည္ႀကီး” ေဆးလိပ္လည္းတုိ ေနလည္းညိဳၿပီ ငါ့ကုိ ျပန္ပို႔ၾကပါေလ။ ဒီကဗ်ာေလးကုိေတာ့ မွတ္မိၾကတဲ့သူ ေတာ္ေတာ္ေလးမ်ားတယ္။ စိတ္လဲ ၀င္စားၾကတယ္။ ကဗ်ာရဲ႕ အဓိပၸာယ္ ဘာလဲလို႔ ေမးခြန္းေတြ ခဏခဏေမးၾကတယ္။ က်ေနာ္ကလဲ မေျဖတတ္ဘူး။ ဒီကဗ်ာ ေရးမိပံုကေလးကုိ ေျပာပါရေစအံုး။ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ဆန္းပုိင္းက ကဗ်ာဆရာ၀င္းႂကြယ္ရယ္၊ ဆရာေမာင္စြမ္းရည္ရယ္၊ မံုရြာေခ်ာင္းဦးသား ေမာင္ေစာလြင္ (အခုေရွ႕ေနႀကီး) ရယ္၊ ေရစႀကိဳသား ကုိတင္ေအာင္ (မႏၱေလးမ်ဳိးၫြန္႔ၾကက္ၿခံ) ရယ္၊ က်ေနာ္ရယ္ မႏၱေလးမီးရထားဘူတာ၀င္း အေရွ႕ဘက္ ေဟာ္ကုန္းရပ္ကြက္ထဲမွာ အိမ္ခန္းငွားၿပီး ေနၾကတယ္။ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တုိ႔တေတြဟာ မႏၱေလးတကၠသိုလ္မွာ စာသင္ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြေပါ့။ က်ေနာ္တုိ႔ေနတဲ့အိပ္ခန္းက ႏွစ္ထပ္အိမ္အေပၚထပ္မွာ၊ ေအာက္ထပ္မွာက မႏၱေလးေဆးတကၠသုိလ္က ေဆးေက်ာင္းသားေတြ ေနၾကတယ္။ ျမင္းၿခံသားထြန္းၾကည္တုိ႔၊ ၫြန္႔ဦးတုိ႔တေတြ အခုေတာ့ မႏၱေလးက ဆရာ၀န္ႀကီးေတြျဖစ္ေနၾကၿပီထင္ပါရဲ႕။ ေက်ာင္းတက္တယ္ဆုိေပမယ့္ မွန္မွန္မတက္ျဖစ္ပါဘူး။ ေက်ာင္းဘက္သြားၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္၊ စကားေတြေျပာ၊ ဒါေလာက္ပါပဲ။ အဲဒီတုန္းက ကဗ်ာဆရာ၀င္းႂကြယ္ (အခုသေဘၤာကပၸတိန္ ခင္ေမာင္၀င္း) က မႏၱေလးတကၠသုိလ္ ႏွစ္ပတ္လည္မဂၢဇင္း အတြင္းေရးမႉး၊ က်ေနာ္ကလဲ ဖန္မီးအိမ္ကဗ်ာစာအုပ္ထုတ္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနတုန္းမုိ႔ ၀င္းႂကြယ္က ပံုႏွိပ္တုိက္၊ ဘေလာက္တုိက္နဲ႔ဆုိင္တဲ့ အကူအညီေပးတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေမာင္သိန္းႏုိင္ (ဂုဏ္ထူးဦးသိန္းႏုိင္) က ေရႊမန္းတကၠသုိလ္၀င္း ေက်ာင္းေဘာ္ဒါေဆာင္မွာ ေနတယ္။ စိန္ျမင့္ (ေမာင္မုိးသူ) က ႏွစ္လည္မဂၢဇင္းအယ္ဒီတာ၊ သူက မႏၱေလးဥယ်ာဥ္တန္းမွာေနတယ္။ ၾကည္ေအာင္က အင္း၀နဲ႔မႏၱေလး ယိုးဒယားေစ်းနားက သူ႔အမႀကီးအိမ္မွာ တလွည့္စီေနတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ေဟာ္ကုန္းလမ္း (ေဆး႐ံုႀကီးေတာင္ဘက္) မွာ ကဗ်ာဆရာမ်ဳိးျမင့္ေဆြ (ပန္းခ်ီဆရာ ကုိျမေသာင္း) ေနတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ေဟာ္ကုန္းရပ္ကြက္ကအိမ္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ မၾကာခဏ အလည္လာၾကတယ္။ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြ ၀င္လုိက္၊ ထြက္လုိက္နဲ႔ သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာပဲ။ တေန႔ေတာ့ အင္း၀က ကဗ်ာဆရာ ၾကည္ေအာင္ မနက္ ကထဲကေရာက္လာတယ္။ အိမ္မွာလဲ ဘယ္သူမွ မရွိ။ ေက်ာင္းဘက္ထြက္သြားၾကတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ က်ေနာ္တေယာက္ထဲ က်န္ရစ္ေနခဲ့တယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ ၾကည္ေအာင္ ႏွစ္ေယာက္သား စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ၾကည္ႏူးလုိ႔မဆံုး။ စာအေၾကာင္း၊ ကဗ်ာအေၾကာင္း၊ ႐ုပ္ရွင္အေၾကာင္း၊ အေၾကာင္းေတြစံုလုိ႔။ ေဆးလိပ္ျပာခြက္ထဲမွာ နဂါးစပယ္ရွယ္ေဆးေပါ့လိပ္တုိေတြလည္း တပံုႀကီးျဖစ္ေနၿပီ။ သူတပိုဒ္၊ ကုိယ္တပုိဒ္တလွည့္စီ ကဗ်ာစပ္ထားတဲ့ ဗလာစာအုပ္ကေလးလဲ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ ေငးၾကည့္ေနသလိုလုိ။ ညေနေစာင္း ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေရာက္လာၿပီ။ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ရယ္သံ၊ ေမာသံ၊ သက္ျပင္းခ်သံေတြလဲ တေျဖးေျဖး တုိးသြားၿပီ။ ၾကည္ေအာင္က ေဆးလိပ္ေတြလဲတုိၿပီ၊ ေနလဲညိဳၿပီ၊ က်ေနာ္ျပန္ေတာ့မယ္တဲ့။ အဲဒီ လွ်ပ္တျပက္အခ်ိန္ေလးမွာပဲ က်ေနာ္က ေဟ့ ခဏေနဦး … ဆုိၿပီး ေရွ႕မွာခ်ထားတဲ့ ဗလာစာအုပ္ ကေလးထဲမွာ ကဗ်ာေကာက္ျခစ္လုိက္မိတယ္။ “ဧည့္သည္ႀကီး” လုိ႔ ေခါင္းစဥ္တပ္လိုက္မိတယ္။ ေဆးလိပ္လည္းတုိ ေနလည္းညိၿပီ ငါကုိအိမ္ျပန္ပို႔ၾကပါေလ။ တဲ့ ၾကည္ေအာင္က “ေဟာ … ဟုတ္တယ္ဗ်ဳိ႕ .. က်ေနာ္ျပန္ေတာ့မယ္” တဲ့။ သူေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။ ညပိုင္းက်ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္ဆံုၾကတယ္။ ေန႔လယ္က ၾကည္ေအာင္နဲ႔အတူစပ္ခဲ့ၾကတဲ့ ကဗ်ာေတြ ဖတ္ၾကတယ္။ “ဧည့္သည္ႀကီး” ကဗ်ာကုိ ေတြ႕ေတာ့ ေမာင္စြမ္းရည္က … “ဟာ ေကာင္းလုိက္တဲ့ကဗ်ာ၊ ဖန္မီးအိမ္စာအုပ္ထဲမွာ ထည့္ရမယ္” လို႔ ေတာင္းဆုိတယ္။ ေမာင္ေစာလြင္ေရာ ၀င္းႂကြယ္ပါ သေဘာတူၾကတယ္။ ဖန္မီးအိမ္ လက္ေရးမူရင္းကုိ ေဒါင္းႏြယ္ေဆြ ျပၾကည့္ေတာ့ ေဒါင္းႏြယ္ေဆြက က်ေနာ့္ဆီကုိ စာေရးတယ္။ “ကိုတင္မိုးေရ .. ခင္ဗ်ားဟာ … ဧည့္သည္ႀကီးကဗ်ာနဲ႔ မွတ္တုိင္စုိက္လုိက္ၿပီ” တဲ့။ က်ေနာ္လဲ “ေၾသာ္” လုိ႔ ဆုိလိုက္မိတယ္။ ဖန္မီးအိမ္စာအုပ္ထြက္ေတာ့ ဒီသံုးေၾကာင္းကဗ်ာေလးက ဂယက္အ႐ိုက္ဆံုးျဖစ္လာတယ္။ “ေရးမိတာက သံုးေၾကာင္း၊ ေမးခြန္းေပါင္းက သံုးေသာင္းေလာက္ပါလား” လုိ႔ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြမွာ ေျပာမိတယ္။ “ေလးနက္တဲ့ဘ၀အျမင္” လုိ႔ မွတ္ခ်က္ခ်သူက ခ်တယ္။ ေဆာင္းပါးေရးၿပီး အနက္ဖြင့္သူက ဖြင့္တယ္။ ဘ၀ရဲ႕ေဆးလိပ္မတုိ ေနမညိဳမီ ေမတၱာထားၾကရမယ္လု႔ိ ေမတၱာစကားဆုိသူက ဆုိတယ္။ “ကုိလုိနီစနစ္ေန၀င္ခ်ိန္” ကုိ အက်စ္လ်စ္ဆံုး မွတ္တမ္းတင္ခ်က္လုိ႔ အနက္ေကာက္သူလဲရွိတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ နံရံေပၚက ကဗ်ာအျဖစ္ လြမ္းေဆြးသူလဲ မနည္းလွ။ “ဗမာျပည္ကုိ ဧည့္သည္ႀကီး ႏွိပ္စက္ခဲ့တာ (၂၆) ႏွစ္ရွိပါၿပီ။ သူ႔ကုိ မူလေနရာျပန္ပို႔လုိက္ၾကပါေတာ့” လုိ႔ ဒီမုိကေရစီအာဇာနည္ ဦး၀င္းတင္က ျမင္တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီကဗ်ာကုိ က်ေနာ္မပုိင္ေတာ့ပါ။ ကဗ်ာဖတ္သူသာ ပုိင္ပါတယ္။ ေရးဖြဲ႕သူထက္ ဖတ္သူ၊ ခံစားသူက ပိုၿပီး သိႏုိင္၊ ျမင္ႏုိင္၊ ခံစားႏုိင္ပါတယ္။ ေရးသူထက္ ဖတ္သူ ပိုေတာ္ပါတယ္။ “က်ေနာ္ကေတာ့ ဘာမ်ားတတ္ႏုိင္ပါဦးမည္နည္း” လုိ႔ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ရဲ႕ေလသံနဲ႔ မွတ္ခ်က္ခ်႐ံုမွတပါး …။ ။ တင္မုိး (ေခတၱ ၀ါရွင္တန္ဒီစီ) ၂၇၊ ၇၊ ၂၀၀၀ မူရင္း - ေခတ္ၿပိဳင္ဂ်ာနယ္ အတြဲ (၈၈)၊ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၀
"တကယ္ေတာ့ ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပံုဟာ လူထု တရပ္လုံးသာ ညီညြတ္ မယ္ဆိုရင္ ဘယ္လို အာဏာရွင္ မ်ိဳးကို မဆို ျဖဳတ္ခ်လို႔ ရတယ္ ဆိုတဲ့ သမိုင္း သင္ခဏ္းစာ သက္ေသကို ေပးခဲ့ပါေၾကာင္း" (၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ မင္းကိုႏိုင္)
လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
စိန္ေခၚမႈေတြကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ ... “အခု ဒီဥပေဒေတြဟာ NLD အတြက္ ႀကီးမားတဲ့ စိန္ေခၚမႈေတြ အမ်ားႀကီး ပါေနပါတယ္။ ဒီလို စိန္ေခၚမႈေတြကို က်မအေနနဲ႔ စိတ္မပ်က္ပါဘူး။ ဒီလုိ ႀကီးမားတဲ့ စိန္ေခၚမႈ ေတြကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ အင္အား တရပ္ကိုေတာင္မွ ျပန္လည္ေမြးျမဴရာ ေရာက္ပါတယ္။ ျပည္သူ လူထုကလည္း အဲသလို သေဘာထားၿပီး ဒီစိန္ေခၚမႈေတြကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ အထူးသျဖင့္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဒီမိုကေရစီ လိုလားသူမ်ားနဲ႔ တသားတည္း ရင္ဆုိင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္” (ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ - ဦးဉာဏ္၀င္းမွ တဆင့္ ျပည္သူသို႔ ေျပာၾကားခ်က္)
ကိုင္စြဲစရာ လက္နက္ (၃) မ်ဳိး ... “ဒီလိုကာလမ်ိဳးဆိုက္လာခ်ိန္မွာ ကိုင္စြဲစရာ လက္နက္ (၃) မ်ိဳးသာ က်ေနာ္တို႔မွာ ရွိပါ ေတာ့တယ္။ မေၾကာက္တရားလက္နက္၊ ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးလက္နက္၊ စစ္အာ ဏာရွင္စနစ္ဆန္႔က်င္ေရး ရည္မွန္းခ်က္ပန္း တိုင္ တခုတည္း ခ်မွတ္ ေရွး႐ႈ ရင္ဆိုင္ ခ်ီ တက္ေရးလက္နက္။ (၈၀) ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔ မွာ ဒီလို သ၀ဏ္စကား ပါးခြင့္ရတာ ၀မ္း သာတယ္၊ ေက်နပ္တယ္၊ အားရတယ္၊ အေရးေတာ္ပံု ေအာင္ရမည္” (သတင္းစာ ဆရာႀကီး ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္၏ ၈၀ ျပည့္ေမြးေန႔ သ၀ဏ္လႊာမွ ...)
၈ ေလးလံုး ေခါင္းေဆာင္မ်ား
Popular Posts
ဒီဘေလာ့ခ္ကို လာလည္ေနသူေတြ
 |
