(လူထုေဒၚအမာ)ကၽြန္မတို႔ ေခတ္က က် (F) ျပႆနာလည္း မ႐ွိ၊ ေက်ာင္းေဆာင္ ျပႆနာလည္း မ႐ွိ၊ စာသင္ခန္း ျပႆနာလည္း မ႐ွိ၊ ေက်ာင္းသားသပိတ္ႀကီး ေပၚလာသည့္အတြက္ အခ်ိဳ႔ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားက ကိုလိုနီဘ၀၌ တသက ၏ ဦးေဆာင္မႈကို သိလိုသူမ်ား ႐ွိေပမည္။
ဟုတ္ပါေပသည္။ ယေန႔ ေက်ာင္းသားေတြ၏ အေျခအေနႏွင့္ ကၽြန္မတို႔ေခတ္က ေက်ာင္းသားေတြ၏ အေျခအေနမွာ မ်ားစြာမွ ျခားနားပါသည္။ ယခု ေက်ာင္းသားေတြကို ေျပာျပလွ်င္ ေက်ာင္းသားေတြက "ေၾသာ္..... ေ႐ွးေ႐ွးတုန္းက တကၠသိုလ္ဆိုတာ ဒီလိုကိုး" ဟု ေတြး၍ ေ၀းကြာလွေသာ ကာလဆီသို႔ တြန္းပို႔လိုက္ၾကမည္ ထင္ပါသည္။
ကၽြန္မတို႔ ေက်ာင္းသားဘ၀က ကိုသိန္းေဖႀကီးတို႔မ်ား အင္တာ(ဥပစာတန္း) တြင္ ၉ ႏွစ္ ေနပါသည္။ က် ၉ က် ျဖစ္သည္ဆို၍ မည္သည့္ အာဏာပိုင္ကမွ် မည္သို႔မွ် အေရးမယူပါ။ ေက်ာင္းေဆာင္ခ မွန္မွန္ေပးသမွ် အေဆာင္ကလည္း လက္ခံသည္။ ေက်ာင္းလခ မွန္မွန္ရသမွ် တကၠသိုလ္ကလည္း လက္ခံသည္။ ေက်ာင္းလခမွာ အင္တာ၌ ၉ိ၊ ၀ိဇၨာတန္း၌ ၁၂ိ ျဖစ္သည္။ အေဆာင္ခမွာ တလလွ်င္ ၂၅ိ ျဖစ္သည္။
ေက်ာင္းေဆာင္ဆိုသည္မွာလည္း တေယာက္ခန္းတြင္ တေယာက္၊ ၂ ေယာက္ခန္းတြင္ ၂ ေယာက္၊ တခါတရံ ၂ ေယာက္ခန္းႀကီး၌ ပင္လွ်င္ တေယာက္တည္း ေနလိုက ေနရတတ္ေသးသည္။ ၁၀ တန္းေအာင္စ ေက်ာင္းသားမ်ား အဖို႔သာ အေဆာင္ေနေရးကို အေဆာင္မႉးထံ စာတင္၍ ေလွ်ာက္ထားရသည္။ တႏွစ္ေနဖူးသည့္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းဖို႔ ေလွ်ာက္ေန ေတာင္းေနစရာ မလိုေတာ့။ အေဆာင္ဖြင့္၍ အခ်ိန္တန္ ေရာက္လာလွ်င္ ၀င္ေန႐ံုသာ ႐ွိသည္။ ယမန္ႏွစ္က ကိုယ္ေနၿပီးသား အခန္းျပန္ရလိုလွ်င္ သူမ်ားထက္ ၂ ရက္ ၃ ရက္ ေစာ၍ လာႏိုင္လွ်င္ ရသည္။
စာသင္ခန္း ဆိုပါလွ်င္လည္း ကၽြန္မတို႔ ေက်ာင္းသူမ်ားအဖို႔ သူမ်ားနည္းတူ အေျပးအလႊားသြား၍ ေနရာရေအာင္ လုထိုင္ေနစရာ မလိုပါ။ ေခါင္းေလာင္းထိုးခါနီးမွ ဆရာႏွင့္ မေ႐ွးမေႏွာင္း ၀င္လာၾကၿပီး ေက်ာင္းသားမ်ားက တမင္ခ်န္ေပးထားေသာ ေ႐ွ႔တန္းခံုမ်ားတြင္ ၀င္ထိုင္၍ သင္ရပါသည္။
၁၉၃၆ ခုႏွစ္က ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုး၌ ႐ွိ႐ွိသမွ် အထက္တန္းေက်ာင္းေတြ၊ အလယ္တန္းေက်ာင္းေတြႏွင့္ ယူနီဗာစီတီေကာလိပ္၊ ဂ်ပ္ဆင္ေကာလိပ္တို႔ပင္ ပါ၀င္သည့္ ျပည္လံုးကၽြတ္ သပိတ္ႀကီး ေပၚလာရျခင္းမွာ တကသ ဥကၠဌကို ေက်ာင္းထုတ္မည္ဟု ဆိုေသာၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
၁၉၃၆ ခုႏွစ္ ျပည္လံုးကၽြတ္ ေက်ာင္းသားသပိတ္ႀကီး ေပၚေပါက္လာရသည့္ ေလာေလာဆယ္ အေၾကာင္းရင္းသည္ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္သည္။
၁၉၃၆ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ ၃၁ ရက္ေန႔၌ တကသတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ စကားအေခ်အတင္ ေဟာေျပာပြဲတရပ္ ႐ွိသည္။ ထို စကားအေျခအတင္ ေျပာပြဲႀကီး၌ တကသ ဥကၠဌ ကိုႏုက ေက်ာင္းသားမ်ား၏ အေရးကိစၥအတြင္း၌ အခ်ိဳ႔ေသာ အာဏာပိုင္တို႔ စြက္ဖက္ေနမႈႏွင့္ တကၠသိုလ္တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ကၽြန္စိတ္၊ ေအာက္က်ေနာက္က်စိတ္မ်ား သြင္းေပးေနမႈတို႔ကို စကားလံုး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းႏွင့္ ေျပာၾကားသြားခဲ့ သည္။
ေနာက္ ရက္အနည္းငယ္အၾကာ၌ အိုးေ၀မဂၢဇင္း ထြက္လာသည္။ မဂၢဇင္းတြင္ အဂၤလိပ္စာ က႑၌ အယ္ဒီတာထံ ေပးစာတေစာင္ ပါသည္။ ထိုေပးစာမွာ "ငရဲျပည္မွ ငရဲေခြးတေကာင္ လြတ္သြားရာ တကၠသိုလ္၌ က်က္စားေနသည္ၾကား၍ ငရဲျပည္သို႔ ျပန္ပို႔လိုက္ပါ" ဟူ၍ "ယမမင္း" ဆိုသူက ေရးထားသည္။ ဤေပးစာသည္ တကၠသိုလ္႐ွိ ဆရာတဦး တေယာက္ကို ေစာင္းေျမာင္း ေရးသားျခင္း ေပေလာဟု အာဏာပိုင္ေလာက၌ လႈပ္႐ွားလာသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဇန္န၀ါရီ ၃၁ ရက္ေန႔က တကသဥကၠဌ၏ မိန္႔ခြန္းသည္လည္းေကာင္း၊ ယခု အိုးေ၀မဂၢဇင္းပါ ေပးစာသည္လည္းေကာင္း၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတို႔၏ စည္းကမ္းေသ၀ပ္မႈႏွင့္မညီ။ ထို႔အတြက္ တကသ ဥကၠဌသည္ ေျပာခဲ့သည့္ မိန္႔ခြန္းအတြက္ ထုေခ်လႊာေပးရမည္။ အိုးေ၀အယ္ဒီတာ ကိုေအာင္ဆန္းကလည္း ေဆာင္းပါး႐ွင္မွာ မည္သူမည္၀ါ ျဖစ္သည္ဆိုျခင္းကို ေဖာ္ထုတ္ရမည္ဟု အာဏာပိုင္တို႔က ေတာင္းဆိုလာသည္။
တကသစာေစာင္၊ အိုးေ၀အယ္ဒီတာ ကိုေအာင္ဆန္းက ထိုေဆာင္းပါးကို ထည့္သြင္းျခင္းမွာ မွားသည္ဟု ဆိုပါလွ်င္ အယ္ဒီတာအေနႏွင့္ ၀မ္းနည္းစကား ေတာင္းပန္ပါမည္။ သို႔ေသာ္ အယ္ဒီတာတို႔ ေစာင့္စည္းအပ္သည့္ ကမၻာထံုးတမ္းစဥ္လာႏွင့္အညီ ေဆာင္းပါး႐ွင္ကား မည္သူမည္၀ါျဖစ္သည္ကို မေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ပါဟု ဆိုေလသည္။
ဤျပန္ၾကားခ်က္ကို မေက်နပ္၊ ဥကၠဌထံမွ ထုေခ်လႊာ မေပးသည္ကိုလည္း မေက်နပ္ေသာ အာဏာပိုင္မ်ားက ဥကၠဌကိုႏုအား ယူနီဗာစီတီေကာလိပ္မွ ထုတ္ပယ္လိုက္သည္ဆိုေသာ စာတေစာင္ ၂၁-၂-၃၆ ေန႔တြင္ ေပးလာသည္။ စင္စစ္ တကသဥကၠဌမွာ ဒီကရီရၿပီးျဖစ္၍ ဥပေဒတန္းတက္ေနသည့္ ဒုတိယႏွစ္ျဖစ္ရာ အာဏာပိုင္တို႔က ေက်ာင္းမွထုတ္သည္ ဆိုခ်ိန္၌ စာသင္ခန္း ျဖဳတ္ၿပီးၿပီ ျဖစ္၍ ဥကၠဌသည္ ဘီအယ္ စာေမးပြဲ၀င္ေျဖ၍ က်႐ႈံးေစဦးေတာ့ ေနာက္ႏွစ္၌ ေက်ာင္းဆက္၍ ေနရန္ မလိုေတာ့ပါေပ။
ထို႔ေၾကာင့္ အာဏာပိုင္တို႔၏ ဤအျပဳအမူသည္ တကသ၏ ဂုဏ္သိကၡာကို က်ေအာင္ တမင္သက္သက္ ျပဳလုပ္ျခင္း၊ ေစာ္ကားျခင္းဟူ၍ ေက်ာင္းသားထုက ျမင္သည္။ (ထို႔ျပင္ ေနာက္ဆက္တြဲ သတင္းစကားအျဖစ္ႏွင့္ အိုးေ၀အယ္ဒီတာ ကိုေအာင္ဆန္းကိုလည္း ေက်ာင္းမွ ထုတ္ပယ္လိမ့္မည္ဟု အတြင္းက်က် ခိုင္လံုစြာ ၾကားသိရသည္။ သို႔ေသာ္ အာဏာပိုင္မ်ားသည္ သပိတ္ေမွာက္သြားၾကသည္အထိ ကိုေအာင္ဆန္းအား ေက်ာင္းထုတ္သည့္ အမိန္႔ မေပးခဲ့။ သပိတ္ေမွာက္ၿပီး၍ တလၾကာမွ တကၠသိုလ္ေၾကာ္ျငာသင္ပုန္းတြင္ ကိုေအာင္ဆန္းအား ၃ ႏွစ္ပယ္လိုက္သည္ဆိုေသာ အမိန္႔ကပ္ထားသည္။)
တကၠသိုလ္ အာဏာပိုင္တို႔က ဥကၠဌကို ေက်ာင္းထုတ္သည္ ဆိုျခင္းေၾကာင့္ ႐ႈတ္ခ်ကန္႔ကြက္ေသာ သေဘာျဖင့္၊ အမႈေဆာင္အဖြဲ႔က တဖြဲ႔လံုး စာေမးပြဲမေျဖပဲ သပိတ္ေမွာက္မည္ဟု စဥ္းစားသည္။ အမႈေဆာင္မ်ား အေနျဖင့္ ဤမွ်သာ အစီအစဥ္႐ွိေသာ္လည္း ေက်ာင္းသားထုမွာကား တကသကို ဤသို႔ ေစာ္ကားရပါမည္လားဟု ျပင္းစြာမခံမရပ္ ျဖစ္ေနၾကေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေျခအေန အရပ္ရပ္ကို တင္ျပရန္ ေခၚယူသည့္ ေက်ာင္းသားထု စည္းေ၀းပြဲႀကီးကို ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၅ ရက္ေန႔၌ ေခၚယူတင္ျပ ႐ွင္းလင္းသည့္အခါ ေက်ာင္းသားထု၏ အံုႂကြမႈႀကီး ထိန္းမရေတာ့ဘဲ ေပါက္ကြဲရေလေတာ့သည္။
တကၠသိုလ္ သမဂၢခန္းမႀကီး လွ်ံထြက္ေနေသာ ထိုေက်ာင္းသားထု စည္းေ၀းပြဲ၌ ယူနီဗာစီတီ အက္ဥပေဒ၏ အျပစ္အနာမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ ကၽြန္ပညာေရး၏ မဖြယ္မရာပံုမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ ျပည့္ျပည့္၀၀ႀကီး ေဖာ္ထုတ္၍ သခင္ပညာေရး၊ အမ်ိဳးသားတကၠသိုလ္စသည့္ တကယ့္ လြတ္လပ္ေသာ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ၏ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ႀကီးမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္၍ ေတာင္းဆိုလာၾကေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုလိုနီ ပညာကိုသာ ေပးသည့္ ဤတကၠသိုလ္၌ မေနလိုပါၿပီဆိုကာ တကၠသိုလ္သပိတ္ႀကီး ေပၚေပါက္လာေတာ့သည္။ ဂ်ပ္ဆင္ေကာလိပ္ကပါ သပိတ္ထဲ ေရာက္လာရသည္။ တကၠသိုလ္၌ စာေမးပြဲေတြမွာ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၂၈) ရက္ေန႔တြင္ စၾကမည္ ျဖစ္ရာ သပိတ္ေမွာက္ခ်ိန္မွာ စာေမးပြဲႀကီး ေျဖရန္ ႏွစ္ရက္အလိုတြင္ ျဖစ္ပါသည္။
မည္သို႔မွ် ႀကိဳတင္စီစဥ္ထားျခင္းမ႐ွိေသာ ထိုသပိတ္ကို တကသ, က ေကာင္းမြန္စြာ ထိန္းသိမ္းႏိုင္ ခဲ့သည္။ ဗမာတျပည္လံုး႐ွိ အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ အလယ္တန္းေက်ာင္းမ်ား၏ ကူညီေထာက္ခံ သပိတ္ကိုလည္း ေပၚေပါက္ေစႏိုင္ေပေသးသျဖင့္ ေတာ္႐ံုမွန္ကန္ေသာ စည္း႐ံုးေရးမ်ိဳးႏွင့္ မျဖစ္ႏိုင္သည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။
ထို႔ျပင္ ကၽြန္မတို႔ ေခတ္က တကၠသိုလ္ေကာင္းသားဆိုသည္မွာ ေျမပိုင္႐ွင္တို႔၏ သားသမီးမ်ား၊ အရာ႐ွိအရာခံတို႔၏ သားသမီးမ်ားက လူမ်ားစု ျဖစ္ပါသည္။ ဤသို႔ လူတန္းစားမ်ား၏ သားသမီးမ်ားကို တကသ, က မည္သို႔ စည္း႐ံုးထား၍ ဤသို႔ လႈပ္႐ွားႏိုင္ျခင္း ျဖစ္ရပါသနည္း။ ျပည္သူလူထုက တကသကို မည္သို႔ ေထာက္ခံသနည္းဟူ၍ ေမးဖြယ္ရာ ႐ွိပါသည္။
လြတ္လပ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ဤေခတ္၌ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရ႐ွိေရးသည္ ျပည္သူတို႔၏ အဓိကျပႆနာ ျဖစ္သကဲ့သို႔ ကၽြန္ေခတ္က ျပည္သူတို႔၏ တခုတည္းေသာ ျပႆနာမွာ တမ်ိဳးသားလံုး လြတ္လပ္ေရး၊ ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးႏိုင္ေရးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤသို႔ အမ်ိဳးသား အဓိကျပႆနာကို တကသ, က ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ေျခမျပတ္ သည္သာမက၊ အျမဲတမ္း ဆုပ္ကိုင္၍ ႐ွိပါသည္။ တကသ ဥကၠဌက မိန္႔ခြန္းေပးသည္ဟု ဆိုလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ တႏွစ္လွ်င္ ၁၀ တန္း စာေမးပြဲကို ေျဖဆိုသူ ၃၀၀၀ သာ႐ွိ၍ ၃၃ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ ေအာင္ျမင္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား ၁၀၀၀ခန္႔ ႏွစ္စဥ္ စာေမးပြဲ ေအာင္သည္။ သို႔ ေအာင္ရာ၌ ေအတန္းမွ ေအာင္သည္၊ ဘီတန္းမွ ေအာင္သည္ဟူ၍ ႏွစ္ဆင့္ခြဲ၍ ေအာင္ေစၿပီး၊ ေအတန္းမွ ေအာင္သူကိုသာ တကၠသိုလ္သို႔ ၀င္ခြင့္ေပးေသာေၾကာင့္ မႏၱေလးဥပစာေကာလိပ္၊ ဂ်ပ္ဆင္ေကာ္လိပ္တို႔ အပါအ၀င္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၌ နွစ္စဥ္ အထက္တန္းပညာသင္ ေက်ာင္းသား ၁၄၀၀ ထက္မပို။ လူဦးေရ ၁၇ သန္း၌ တကၠသိုလ္ပညာ သင္ယူႏိုင္သူ ၁၄၀၀ သာ ႐ွိေစသည့္ ကိုလိုနီ ပညာေရးသည္ စုတ္ပဲ့ႏံုခ်ာလွသည္။ ထြက္လာျပန္ေတာ့လည္း အသက္ ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ပညာမဟုတ္၍ ၿဗိတိသွ်အစိုးရ၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၱရား၌ ကၽြန္တေယာက္အျဖစ္ႏွင့္သာ လခစားဘ၀တြင္ ၀င္ေရာက္ အမႈထမ္းရသည္။
ၿဗိတိန္၌ တကၠသိုလ္ေပါင္း မည္မွ်႐ွိ၍ ပညာသင္ႏိုင္သည့္ ဦးေရ မည္မွ်႐ွိသည္။ စက္မႈလက္မႈ မည္သို႔ ထြန္းကားသည္ စသည္မ်ားကို ႏိႈင္းယွဥ္၍ ျပတတ္သည္။ ကၽြန္ပညာမွသည္ သခင္ပညာေရးသို႔၊ ကၽြန္တကၠသိုလ္မွသည္ အမ်ိဳးသားတကၠသိုလ္သို႔၊ ကၽြန္လခစားဘ၀မွ စက္မႈ လုပ္ငန္းႀကီးမ်ားထူေထာင္ႏိုင္ေရးသို႔ စသည္မ်ားကို တကသမွ ေဖာ္ထုတ္၍ စည္း႐ံုထားပါသည္။
တကသ၏ စည္း႐ံုးေရးေကာင္းပံုကို သာဓကတခု ျပပါမည္။ သပိတ္ႀကီး ေမွာက္ေသာအခါ ၿဗိတိသွ် အစိုးရ၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စက္ယႏၱရားႀကီး အတြင္းမွ အရာ႐ွိအရာခံတို႔၏ သားသမီးေတြ အမ်ားႀကီး သပိတ္ထဲ ပါလာသည္။ ၿဗိတိသွ်အစိုးရသည္ ဤမွ်အထိ သေဘာေကာင္းေသာ နယ္ခ်ဲ႔သမား မဟုတ္၍ သူ႔ လခစားမ်ားအား သားသမီးေတြကို သပိတ္မွ ျပန္ေခၚေပးရမည္ဟု ဖိႏွိ္ပ္ေတာင္းဆိုပါသည္။ ဤတြင္ မိဘမ်ား ခမ်ာမွာ အလုပ္ျပဳတ္ရေတာ့မည့္ အႏၱရာယ္ႀကီးႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသည္ျဖစ္၍ သားသမီးမ်ားကို ေခ်ာ့ေမာ့၍ လည္းေကာင္း၊ ေျခာက္ေငါက္၍ လည္းေကာင္း ျပန္ေခၚယူသည္။ ထိုအခါ သားသမီးမ်ားခမ်ာ မိဘမ်ား အလုပ္ျပဳတ္မည့္ ေဘးကတဖက္၊ တကသကို သစၥာမေဖာက္ႏိုင္သည့္ ယံုၾကည္ခ်က္ကတဖက္ ျဖစ္ေနၿပီး ေနာက္ဆံုး၌ မ်က္ရည္စက္လက္ႏွင့္ မိဘေတြကို ေက်ာခိုင္းၿပီး တကသကို ဖက္၍ အစအဆံုး ေထာက္ခံသြားၾကသူ အမ်ားႀကီး ႐ွိပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ ေခတ္ တကသသည္ ယခု စစ္ၿပီးေခတ္ တကသမ်ားကဲ့သို႔ တိုက္ပြဲေတြ အမ်ားအျပား မႀကီးက်ယ္ေသာ္လည္း စည္း႐ံုးေရးအားျဖင့္ မညံ့ပါ။ တကသ ဦးေဆာင္မႈသည္ ေျပာင္ေျမာက္သည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာင္းသားေတြ၏ မွီခိုအားထား လဲေလ်ာင္းရာ လည္းျဖစ္ပါသည္။ စင္စစ္ ထိုအခ်ိန္အခါသည္ ၁၃၀၀ ျပည့္ ဗမာ့အလုပ္သမား၊ လယ္သမား အေရးေတာ္ပံုႀကီး ေပၚေတာ့မည့္ ဆဲဆဲ ျဖစ္၍ ၁၉၃၆ ခု တကသ၏ သပိတ္အေရးေတာ္ပံုသည္ ၁၃၀၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံု၏ ပမာဏ ျဖစ္ပါသည္။
တကသသည္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ၌ ျပည္သူႏွင့္ အျမဲတမ္း လက္တြဲလ်က္ ရံဖန္ တပ္ဦးမွ၊ ရံဖန္ တပ္ဆြယ္မွ၊ ရံဖန္ တပ္လယ္မွ လိုက္ခဲ့သည္။
ေနာက္တြင္လည္း တကသသည္ ျပည္သူ႔ အသည္းႏွလံုးအျဖစ္ႏွင့္ အဓြန္႔႐ွည္၍ ထာ၀စဥ္ တည္ပါေစသတည္း။
အမာ
အိုးေ၀မဂၢဇင္း
တကသ ႏွစ္ ၃၀ ေျမာက္ ၁၉၅၉-၆၀ မွ
[ျမန္မာသစ္ မဂၢဇင္း၊ အမွတ္ ၁၉၊ ၂၀၁၀ခုနွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္]
Sources: မာယာမဂၢဇင္း
Post a Comment