ဒဂုန္တာရာ (ဓာတ္ပံု - မိုးမခ)ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အပါအ၀င္ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ ႀကီးမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံ ဆက္ဆံ ခဲ့ဖူးေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံ ရွမ္းျပည္နယ္ ေအာင္ပန္းၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္လ်က္ ရွိသည့္ စာေရးဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာအား ဧရာ၀တီ သတင္းေထာက္ ကုိစုိးက အာဇာနည္ ေန႔ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အမွတ္တရ ေမးျမန္းထားသည္မ်ားမွ ေကာက္ႏုတ္ ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။
က်ေနာ္က အခု အသက္ ၉၂ ထဲ ေရာက္ၿပီ။ အဲဒီ အာဇာနည္ေန႔ေပါ့ဗ်ာ။ ၁၉၄၇ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္၊ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္လည္း ငယ္ ေသးတယ္။ က်ေနာ္က တကၠသိုလ္ သမဂၢမွာ အမႈေဆာင္ ၂ ႏွစ္ ဆက္တိုက္ျဖစ္ခဲ့ ေသးတယ္။ စစ္မျဖစ္ခင္ေပ့ါဗ်ာ၊ ၁၉၃၉ – ၄၀၊ အဲဒီတုန္းက ဥကၠဌ က ကိုလွေ႐ႊ၊ အာဏာရွင္ လွေ႐ႊ၊ အဲဒီတုန္းက အာဏာရွင္ဆုိတဲ့ စကားလုံးက အေကာင္းဗ်၊ ေကာင္းတဲ့ အဓိပၸာယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီႏွစ္ေတြက က်ေနာ္က ေန႔ေက်ာင္းသား ေနခဲ့တယ္၊ ေက်ာင္းေဆာင္ ဘ၀ကေတာ့ က်ေနာ္ စစ္ကိုင္းေက်ာင္း ေဆာင္၊ ဟို တုန္းက အင္း၀ ၊ စစ္ကိုင္း၊ ပင္းယ ၊ ပဲခူး ဆိုၿပီး ေက်ာင္းေဆာင္ေတြရွိတယ္၊ တကၠသိုလ္ကိုေတာ့ ေက်ာင္းတိုက္လို႔ ေခၚတယ္၊ က်ေနာ္တို႔က ေက်ာင္းေနဘက္ေတြ ဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလို ျဖစ္ေနတာကိုး။
အဲဒီ ၁၉၄၇ က်ေတာ့ က်ေနာ္က အသက္ ၂၉ ၊ ၃၀ ေလာက္ေပါ့၊ အတိအက် ဆိုရင္ ျပန္တြက္မွရမယ္။ ေနာက္ဥကၠဌ က မိတၳီလာ ကိုလွေမာင္၊ က်ေနာ္တို႔ထက္ အမ်ားႀကီး ႀကီးတာေပါ့၊ ဦးႏုတုိ႔ တန္းေပါ့၊ ဦးႏု ေလာက္ေတာ့ မႀကီးဘူး၊ ဦးႏု ကို က်ေနာ္တို႔က ကိုႀကီးႏု ေခၚတယ္၊ သူတို႔ကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးလို႔ ေနာင္ အခါေတာ့ ေခၚတာေပါ့ ဗ်ာ၊ လြတ္လပ္ေရး လႈပ္ရွားမႈေပါ့၊ တပ္ထဲက ဆုိလို႔ ရွိရင္ ဗိုလ္ လက်္ာ၊ ဗိုလ္ေဇယ်၊ ဗုိလ္ ရန္ေအာင္ အမ်ားႀကီးေပါ့ဗ်ာ၊ ရဲေဘာ္ သုံးက်ိပ္ ေခၚတာေပါ့၊ အဲဒီတုန္းက ႏုိင္ငံေရး မဟုတ္ ေသးဘူး။
ေက်ာင္းသား သမဂၢ ဆိုတာက ဟို ေအာက္စ္ဖို႔ တို႔၊ ကိန္းဘရစ္ခ်္ တို႔၊ လန္ဒန္မွာ ရွိတဲ့ တကၠသိုလ္ေတြ။ အဲဒီက သမဂၢေတြအတိုင္း ဖြဲ႕ထားတာ၊ အေျခအေနက အဲဒီလို။
အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တို႔က လြတ္လပ္ေရး လိုခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ၊ ေက်ာင္းသားေတြ ၊ တကၠသိုလ္ သမဂၢ၊ ၁၉၃၅-၃၆ ထင္တယ္၊ ေက်ာင္းသား သပိတ္ျဖစ္တယ္၊ ပညာေရး အတြက္ေပါ့၊ ကုိေအာင္ဆန္းကေတာ့ ၁၉၃၈ – ၃၉ မွာ သမဂၢ ဥကၠဌ ျဖစ္တယ္၊ တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ုံးမွာ သခင္ေအာင္ဆန္း ျဖစ္သြားတယ္။
က်ေနာ္တို႔ လြတ္လပ္ေရး လႈပ္ရွားမႈမွာ ကိုေအာင္ဆန္းက ေခါင္းေဆာင္လုပ္ခဲ့တာေပါ့။ သူ႔ကို အမ်ားႀကိဳက္ၾကတယ္၊ ကိုေအာင္ဆန္း က စကားအေျပာ မတတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့ သူနဲ႔ ေပါင္းလို႔ ရတယ္။ သူက က်ေနာ့္ကို ခင္တယ္။
အဲဒီတုန္းက မွတ္မိေသးတယ္၊ သူက သခင္ေအာင္ဆန္းလို႔ ေခၚမွ ကိုေအာင္ဆန္း လို႔ ေခၚရင္ သိပ္မႀကိဳက္ခ်င္ဘူး၊ အဲဒီတုန္းက သမဂၢက လူေတြကလည္း ႏုိင္ငံေရးလို႔ ေခၚတဲ့ လႈပ္ရွားမႈလုပ္ၾကတာ၊ အဖြဲ႕အစည္းလႈပ္ရွားမႈ၊ ဦးႏုက အဲဒီ ၃၅-၃၆ မွာ ဥပေဒ တန္း ေပါ့၊ ဟို တုန္းက ဥပေဒ တန္းတက္ခ်င္ရင္ ဘီေအ ေအာင္ၿပီးတဲ့ လူမွ တက္လို႔ရတယ္၊ သခင္သန္းထြန္းက အဲဒီတုန္းက ဆရာျဖစ္ သင္ ေကာလိပ္မွာ ေအာင္ၿပီးၿပီ၊ လူေတာ္ဗ်၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသမား လုိ႔ က်ေနာ္က ထင္တယ္၊ ေနာက္မွ ဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲမသိဘူး။
က်ေနာ္က အဲဒီကတည္းက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စိတ္ကေလးက ရွိေနတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔လည္း ဆုိေတာ့ ငယ္ငယ္ကတည္းက က်ေနာ္က အၾကမ္းပတန္းေတြ သိပ္မႀကိဳက္ဘူး၊ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက စတာဗ်။ ေက်ာင္းသား သမဂၢထဲမွာ ေဒါက္တာ ဘေမာ္တို႔၊ ေဒါက္တာ ဘဟန္တို႔ စတဲ့ သူေတြလည္း ရွိတယ္၊ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ လႈပ္ရွား သူေတြ၊ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်ိန္ေတြေပါ့၊ က်ေနာ့္ကို လည္း သူတို႔က သမဂၢ ဥကၠဌ လုပ္ေစခ်င္တယ္၊ ၁၉၄၁ ေလာက္ကေပါ့၊ က်ေနာ္ကလည္း ေရွ႕တန္း သိပ္ေနခ်င္တဲ့လူ မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒီ တုန္း က ၿဗီတိသွ် အင္ပါယာကို တိုက္ရမွာ၊ လက္နက္ကိုင္ရမယ္ေပါ့ ဗ်ာ၊ က်ေနာ္က လက္နက္ကိုင္တာ ၀ါသနာမပါဘူး၊ လက္နက္ ကိုင္တာ သိပ္မႀကိဳက္ဘူး၊ ဟိုတုန္းက က်ေနာ့္ကို သူတို႔က ေခၚတာ အေတြးသမား အေရးသမား၊ စာေရးတဲ့ ေကာင္က က်ေနာ္ တေယာက္ပဲ ရွိတာ၊ ဟိုတုန္းက စိတ္ကူးယဥ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားလုံးက မေပၚေသးေတာ့ အေတြးသမားလို႔ ေျပာတာေပါ့ဗ်ာ။
အဲဒီ စေနေန႔ ကိုေအာင္ဆန္းတို႔ က်ဆုံးမယ့္ ေန႔က ဗုိလ္ထြန္းလွ ကို က်ေနာ္က ေျပာတယ္၊ ကိုေအာင္ဆန္း ကို ေျပာလိုက္ပါ၊ က်ေနာ္ ေဆာင္းပါး လာယူမယ္၊ အဲဒီတုန္းက သူတို႔က ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕ေပါ့၊ ကိုေအာင္ဆန္းက အရင္ ပဲခူးေက်ာင္းေဆာင္ကေန ေရေက်ာ္မွာရွိတဲ့ တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ုံး ဌာနခ်ဳပ္မွာေနတယ္၊ သူအိပ္တာ ဖ်ာေလး တခ်ပ္ပဲ ရွိတယ္၊ တခါတေလ ေခါင္းအုံးက မရွိဘူးနဲ႔ တူပါတယ္၊ ေခါင္းက ဆီ က ဖ်ာမွာ ကြက္ေနတယ္၊ အဲဒီမွာ က်ေနာ္ ေရာက္သြားတာ၊ က်ေနာ္က မသိဘူး။
အတြင္း၀န္ ႐ုံးကို က်ေနာ္ေရာက္သြားေတာ့ က်ေနာ္က အေပၚတက္သြားတာ၊ သူတို႔က်ဆုံးတဲ့ေနရာက အလယ္ခန္း၊ အ၀င္ေပါက္ ေပါ့၊ က်ေနာ္က ၀င္သြားတာ၊ ဘာျဖစ္မွန္း က်ေနာ္က မသိဘူး၊ အဲဒီမွာ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ (ဆရာ သိန္းဟန္)က အထူးအရာရွိ၊ သူ႔အခန္း မွာ ဦးခ်န္ထြန္း ဆုိတာ ဖ်ာပုံကပဲ၊ သူက ေခါင္းစိုက္ေနတယ္၊ ဒါနဲ႔ ဆရာ သိန္းဟန္က က်ေနာ့္ကို မင္းမသိဘူးလားကြ၊ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္က မသိေသးဘူးလို႔၊ ဟာ ကိုယ္က်ိဳးနည္းၿပီကြ လို႔ ေျပာတယ္။
က်ေနာ္ ဘာတခုမွ နားမလည္ဘူး၊ က်ေနာ္တို႔ အတြင္း၀န္ ႐ုံးထဲမွာပဲရွိတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ထိုင္စကား ေျပာတယ္၊ မင္းမၾကား ဘူးလားတဲ့၊ ဦေစာလူေတြ သတ္သြားတာလို႔ေျပာတယ္၊ ဦးေစာလို႔ မေျပာဘူး၊ ေဆး႐ုံပို႔လိုက္ၿပီ၊ ကိုေအာင္ဆန္းကို အ၀တ္ျဖဴ အုပ္ ထားတယ္၊ ေသသြားၿပီ၊ က်ေနာ္ “ဦးေအာင္ဆန္း၏ ေနာက္ဆုံးေန႔”ေဆာင္းပါးမွာ ေရးထားတယ္၊ က်ေနာ္ အတြင္း၀န္႐ုံးေရာက္ ေတာ့ ကုိေအာင္ဆန္းနဲ႔ အာဇာနည္ေတြကို သယ္သြားၿပီ၊ က်ဆံုးတဲ့အခ်ိန္ ၁၀ နာရီခြဲဗ်၊ က်ေနာ္ သြားေတာ့၊ က်ေနာ္ ကိုေအာင္ဆန္း နဲ႔ ခ်ိန္းထားတာ၊ မသိဘူးေလ။ က်ေနာ္က ၁၄ လမ္းမွာ ေနတာကိုး။
အဲဒီတုန္းကေတာ့ ဘာမွ မသိဘူးေပါ့ေလ၊ က်ေနာ့္ ဘ၀ မွာ ပထမဆုံး လုပ္ႀကံမႈကို ႀကဳံရတာပဲ၊ ဦးေစာအဖြဲ႕ ဘာညာလည္း မသိ ဘူး၊ ေနာက္မွ သိတာ၊ သတ္တာေတြ လုပ္ႀကံတာေတြ ပထမဆုံး က်ေနာ့္ တသက္တာမွာ ႀကံဳဖူးတာပဲ။
ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္ေရးတဲ့ စာအုပ္ရွိတယ္၊ ေခါင္းစဥ္က ဘာဆုိလား၊ ပုဂံ စာအုပ္တိုက္က ထုတ္တာ၊ လုပ္ႀကံတဲ့နည္းနဲ႔ အာဏာ သိမ္းတာ ဦးေစာ လုပ္တာပဲ၊ သူ႔အဖြဲ႕က ဂဠဳန္ ပါတီလို႔ ေခၚတာလား၊ ဂဠဳန္ အဖြဲ႕လို႔ ေခၚလားပဲ၊ ေမးမွ က်ေနာ္လည္း စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ေျပာရတာ၊ အဲဒီ ဂဠဳန္ ဦးေစာ ကို ႀကိဳးေပးတယ္ေလ။
၁၉၆၂ မွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းတာ စႀကံဳဖူးတယ္၊ ဗမာျပည္မွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းတာ အရင္က မၾကားဖူးဘူး၊ ႏုိင္ငံေရး သိပၸံမွာ အစိုးရ ဆုိတာ ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ဟာ အစိုးရပဲ၊ အာဏာ သိမ္းတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ အဲဒီမွာ စၾကားဖူး တာပဲ၊ ဗိုလ္ေန၀င္း စအာဏာသိမ္းတာပဲ။
ဒီဘက္မွာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲက ၁၉၉၀ မွာ လုပ္တယ္ေလ၊ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ မဲအမ်ားဆုံး ရတာ NLD ။ အဲဒီေတာ့ အစိုးရဆိုတာ ေ႐ြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ထားတာလို႔ က်ေနာ္တို႔က နားလည္ထားတာ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းက တခါ အာဏာ သိမ္းတယ္၊ ေၾသာ္ အာဏာသိမ္းအစိုးရ ရွိပါလား၊ အဲဒီလို အေျခအေနေတြက ေျပာင္းသြားၿပီဗ်၊ က်ေနာ္တို႔ နားလည္ထားတဲ့ ႏုိင္ငံေရး သိပၸံနဲ႔က ၊ အခုက စစ္တပ္ အာဏာသိမ္း အစိုးရ။
ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ အစိုးရကို တိုက္တဲ့ဟာ။ သူပုန္ေပါ့ဗ်ာ။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တယ္ဆိုတာ ရန္သူကို မိတ္ေဆြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ လာေအာင္ လုပ္တာ။ က်ေနာ္တို႔လည္း ငယ္ငယ္တုန္းက သိပ္နားမလည္ဘူး။ ႀကီးမွ သိလာတယ္။ လက္နက္နဲ႔ အာဏာသိမ္း တယ္။ တရားမွ်တတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲနည္းနဲ႔ အာဏာ သိမ္းရမယ္၊ ဒါပဲ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသာလွ်င္ ဒီမိုကေရစီ ပန္းတိုင္ျဖစ္တယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး နည္းနဲ႔သာ မိတ္ေဆြျဖစ္ႏုိင္မယ္။
က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တယ္ဗ်ာ၊ အာဇာနည္ေန႔ကိုလည္း က်က်နန လုပ္ေစခ်င္တယ္၊ အာဇာနည္ေတြ က်ဆုံးတဲ့ အခ်ိန္ကိုလည္း ဥၾသ မႈတ္ေစခ်င္တယ္၊ အရင္အတိုင္း ပုံမွန္ လုပ္ေစခ်င္တယ္၊ ေကာင္းေစခ်င္တယ္၊ ဒါပါပဲ။
Post a Comment