အပန္းေျဖနားရက္မ်ား (၁)
ေအာင္ဆန္းစုၾကည္
စက္တင္ဘာ ၇၊ ၂၀၁၁
ေအာင္ဆန္းစုၾကည္
စက္တင္ဘာ ၇၊ ၂၀၁၁
ap photoဟိမ၀ႏာၱမွာ......
ေရညွိေတြ ဖုံးလႊမ္း စိမ္းျမေနတဲ႔ ေတာအုပ္ၾကီးေတြၾကား၊ ေတာင္တက္ေတာင္ဆင္းလမ္းေတြေပၚက မ်က္ေတာင္ရွည္ ျမည္းၾကီး တေကာင္ရဲ႕ ေက်ာကုန္းထက္မွာ၊
ျမက္ခင္း ဆင္ေျခေလွ်ာေဘးမွာထုိင္ျပီး ထမင္းေျခာက္၊ ၾကက္ဥျပဳတ္နဲ႕ေန႔လယ္စာစားရင္း ရႈျမင္ရတ့ဲ ျမဴေတြဆုိင္းေနတ့ဲ ရုိးတုိးရိပ္တိပ္ ေျမခင္းအေနအထားကုိ ေငးၾကည္႔ေနခဲ႔တာ၊
ခတၱဴမႏၵဴျမဳိ႕က ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းေတြကေန၊ ဟိႏၵဴပုထုိးအထိ လွည္႔ပတ္ လြင္႔ေမ်ာရင္း အေမရိကန္ကိတ္မုန္႔ညိဳ နာမည္ၾကီးတ့ဲ ေကာ္ဖီဆုိင္ေလးကုိ ေရာက္သြားခဲ႔တာ၊
ျမန္ျမန္ၾကမ္းၾကမ္းစီးဆင္းေနတ့ဲ ေရျပင္ထက္က ေဖာင္ေလးေပၚမွာ၊
အေလ႕က် ခ်ဳံေတြထဲက ဆြတ္ခူးထားတ့ဲ ဆီးျဖဴသီး ခ်ဥ္ျဖဳံးျဖံဳးကုိ ျမဳံ႕ရင္း ဆင္တေကာင္ရဲ႕ ေက်ာကုန္းေပၚမွာ၊
အိႏၵိယ ေရွ႔ေျမာက္ဘက္မွာ၊ မ်က္ေတာင္ ခတ္ဖုိ႕အသက္ရွဴဖုိ႕ ေမ့ေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ထားတ့ဲ တိဘက္ ဘုန္ေတာ္ၾကီးေတြရဲ႕ ညင္သာႏူးညံ့လွတဲ႔ ေသျခင္းရဲ႕အႏုပညာ သရုပ္ေဖာ္ ကကြက္၊
ဆြစ္ (ဆြစ္ဇာလန္) က ေရကန္ၾကီးတကန္ကုိ စီးမုိးထားတ့ဲ ရဲတုိက္တခုေပၚမွာ၊ အရသာ ျပည္႔စုံလွတ့ဲ အစားအေသာက္ေတြၾကားထဲက မေမ႔ႏုိင္တ့ဲ လက္ဖက္ရည္ခ်ိန္ အိမ္လုပ္ ႏွင္းဆီသီးယုိကုိစားေနခ့ဲတာ၊
အဂၤလန္ရဲ႕ ျမစ္ၾကဳိေခ်ာင္းၾကားတေလွ်က္က တူးေျမာင္းသြားသေဘာၤ တစီးေပၚမွာ၊ က်မက စိမ္းျမ ၀န္းက်င္ကုိ ျငိမ္သက္ ေအးခ်မ္းစြာ ၾကည္႔ေမာလုိ႔၊ မိသားစု၀င္ ေခြးငယ္ေလးက အမုိးေပၚမွာ၊
တုိင္ရီကၽြန္းေပၚကသဲေသာင္ျပင္ စခန္းမွာ၊ က်ယ္ျပန္႔ေျပာတ့ဲ စေကာ့တလန္ရဲ႕ မီးခုိးေရာင္ သမုဒၵရာ ျမင္ကြင္းမွာ ဖ်ံေလးတခ်ဳိ႕ ကစားျမဴးထူးေနၾကတာ။
ျပန္ေတြးလုိ္က္တုိင္း ဒီျမင္ကြင္းေတြဟာ မယုံႏုိင္လုိက္ေအာင္ အသက္၀င္ ေတာက္ပလွေပမယ္႔ တကယ္ မဟုတ္သလုိ ခံစားရပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ပဲ သားငယ္ ထိန္လင္း (ကင္မ္) တေယာက္ ဇြန္လထဲမွာ က်မရဲ႕ ေမြးေန႔ကုိေရာက္လာျပီး အပန္းေျဖခရီး တေနရာကုိ ေခၚသြားမယ္လုိ႕ ေျပာတ့ဲအခါ က်မအတြက္ ေတာ္ေတာ္မျဖစ္ႏုိင္တ့ဲ အဆုိပဲလုိ႔ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္္သြားခဲ႔ပါတယ္။
ေနာက္ နည္းနည္းပါးပါး တုိင္ပင္ၾက၊ စဥ္းစားၾကည္႔ ၾကျပီးတ့ဲ အခါမွာ ႏွစ္ေပါင္း နွစ္ဆယ္ေက်ာ္အတြင္း ပထမဆုံး အပန္းေျဖ ခရီးတုိ သြားဖုိ႔ ဆုိတာ သဘာ၀မက်တ့ဲ ကိစၥတခု မဟုတ္ပါဘူးလုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ က်မတုိ႔ အစီအစဥ္ ဆြဲၾကည့္ ခဲ႔ၾကပါတယ္။
မုတ္သုံရာသီ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံ အလယ္ပုိင္း တေနရာကုိပဲ ေရြးဖုိ႕ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီလုိအခ်ိန္မွာ ေျခာက္ေသြ႕တ့ဲ ေဒသကုိ ေရြးခ်ယ္တာဟာ လက္ေတြ႕က်တ့ဲ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တခုပါ။ ၁၉ ရာစု ေနွာင္းပုိင္းမွာ ျဗိတိသွ် စစ္တပ္ေရာက္လာျပီး ျမန္မာဘုရင္ကုိ ဖယ္ရွားခ့ဲတ့ဲ မႏၱေလးျမဳိ႕ ရွိတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ကာလ ၾကာျမင္႔ စြာက ကြယ္ေပ်ာက္သြားျပီျဖစ္တ့ဲ ၾကီးက်ယ္ခန္းနားခ့ဲမႈကုိ သက္ေသျပေနတ့ဲေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ဘုရားမ်ားနဲ႕ ဖဲြ႔တည္ထားတ့ဲ ေရွးျမဳိ႔ေတာ္ပုဂံ။ ဘာေၾကာင္႔မ်ား ဒီေလာက္မ်ားျပားတ့ဲ ဘုရားပုထုိးေတြ တည္ခဲ႔ ၾကတာလဲဆုိတ့ဲ စိတ္၀င္စားဖုိ႔ေကာင္းလွျပီး၊ အေျဖရဖုိ႔လည္း မလြယ္တ့ဲ ေမးခြန္းေပၚေစတ့ဲ ပုဂံ။ ဒါဟာ ဘာသာေရးယုံၾကည္မႈေၾကာင္႔လား၊ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မႈေၾကာင္႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဂုဏ္အတြက္လား၊ ဒါမွမဟုတ္အဲဒီ သုံးခုစလုံး အခ်ဳိးအစား အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႕ ပါ၀င္ ပတ္သက္ေနမႈလား။
ပုဂံကုိ က်မတုိ႕ လြယ္လြယ္ကူူကူပဲ ေရြးခ်ယ္ဆုံးျဖတ္ ျဖစ္ခ့ဲပါတယ္။ ေျမာက္ျမားစြာေသာ ထူပါ၊ ပုထုိး ေစတီ ေတြနဲ႕ ျမဳိ႕ေဟာင္းပုဂံဟာ ခရီးသြားေတြ၊ ဘုရားဖူးေတြကုိ အင္မတန္ ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိလွပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ သြားမယ္႔အခ်ိန္က ဧည္႔သည္ပါးလ်ားေလ႔ရိွတာမုိ႕၊ က်မတုိ႔ ေအးေအး ခ်မ္းခ်မ္းအနားရလိမ့္မယ္ ထင္ခ႕ဲပါတယ္။ က်မတုိ႔ သားအမိအတြက္ ပုဂံကုိ ပထမဆုံးအၾကိမ္သြားျခင္း မဟုတ္တာေၾကာင္႔၊ ဘာသာေရး အေဆာက္အဦေတြ အမ်ားၾကီးကုိ လွည္႔လည္ဖုိ႔ မရည္ရြယ္ခဲ႔ပါဘူး။ က်မအတြက္ ေလးနက္ အဓိပၸာယ္ ရွိတ့ဲ၊ ထူးျခားတ့ဲေနရာ အနည္းငယ္မွ်ကုိသာ သြားၾကမွာပါ။ အေရးအၾကီးဆုံး တခ်က္က ကင္မ္ရယ္၊ က်မရယ္၊ က်မတုိ႔ရဲ႕ ေခြးေလး တုိက္ခ်ီဒုိရယ္ (ဒါဟာမိသားစု အပန္းေျဖခရီးဆုိရင္ေတာ့ ေခြးေလးကုိ အိမ္မွာထားပစ္ခ့ဲဖုိ႔ မစဥ္းစားသင္႔ဘူး မဟုတ္လား) ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႕ အဆင္ေျပေျပ ေနႏုိင္မယ္႔ေနရာ တခုကုိ ရွာဖုိ႕ပါပဲ၊ ဒါအတြက္ အေကာင္းဆုံးေနရာတခုကုိ ဦးခြန္သာျမင္႔က က်မတုိ႔အတြက္ ရွာေဖြေပးခဲ႔ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ တုိက္ဆုိင္လုိ႕ တျခားအေၾကာင္းအရာတခုကုိ ေျပာင္းျပီးေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
ဦးခြန္သာျမင္႔ဆုိတာက က်မတုိ႔ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္ တဦးျဖစ္တ့ဲ၊ ၁၉၉၀ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဘုတလင္ ျမဳိ႕နယ္က ရွစ္ဆယ္ ရာခုိင္နႈန္းေက်ာ္ ေထာက္ခံမဲနဲ႕ ေရြးခ်ယ္ခံရတ့ဲ ဦးဟံသာျမင္႔ရဲ႕ညီပါ။ ကုိဟံသာ၊ ကုိခြန္သာတုိ႔ရဲ႕ ဖခင္နဲ႔ က်မရဲ႕ ေဖေဖတုိ႔က ၁၉၃၀ ေက်ာ္ နွစ္ကာလ၊ ရန္ကုန္ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ကုိ ႏုိင္ငံေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚ တင္ခ့ဲၾကတ့ဲ အခ်ိန္ကတည္းက မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ လက္တြဲ ခ့ဲ ၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ ဖခင္ ဦးသိန္းေဖျမင္႔နဲ႕ က်မတုိ႕ေဖေဖဟာ နုိင္ငံေရးမွာ သေဘာခ်င္းအျမဲ တူခ့ဲၾကတာ မ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ဳိးသား လြတ္လပ္ေရး ေနာက္ဆုံး တုိက္ပြဲကာလ ေတြမွာ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းဆုိတာထက္၊ ႏုိင္ငံေရးသေဘာထားခ်င္း ဆန့္က်င္ဘက္ေတြလုိ႔ ေျပာမယ္ဆုိရင္ ေျပာႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ႏွစ္ဦးစလုံးက မတူညီတ့ဲအျမင္ေတြကုိ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈ ရွိၾကတာ၊ ဂုဏ္ဂဏနဲ႕အာဃာတေတြ ကင္းေ၀း ၾကတာ စတာေတြကုိ သူတုိ႔ရဲ႕ သားသမီးေတြျဖစ္တ့ဲ က်မတုိ႕အတြက္ လက္ဆင္႔ကမ္း ခ်န္ထားရစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔လည္း က်မတုိ႔တေတြဟာ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြလုိ၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြလုိ အလုပ္ေတြ အတူ လုပ္ႏုိင္ခ့ဲၾကပါတယ္။
က်မတုိ႔မွာရွိတ့ဲ အကဲျဖတ္ တန္ဖုိးထားမႈခ်င္း တူညီတာ၊ ရယ္စရာေတြကုိ နားလည္ခံစားမႈခ်င္း တူညီတာ (ဒါဟာ တကယ္ေတာ႔ ခပ္ေပါ႔ေသးေသး မဟုတ္ပါ ) ေတြ က က်မတုိ႔ကုိ ပုိျပီး စုစည္း ေပါင္းစပ္ေပး ပါတယ္။
၂၀၀၉ ခုနွစ္ က်မ အင္းစိန္ ေထာင္မွာ ရွိေနစဥ္ ယုိယြင္းလာေနတ့ဲ က်မအိမ္ကုိ ျပန္လည္ ျပဳျပင္ မြမ္းမံဖုိ႕ ဗိသုကာတေယာက္ လုိအပ္ေနခ်ိန္မွာ ကုိခြန္သာက က်မကုိ ကူညီဖုိ႔ ေရာက္လာခ့ဲတာပါ။ ေထာင္ကေန အိမ္ကုိ ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္အျဖစ္ ေျပာင္းလာရေတာ့ အိမ္ျပင္ဖုိ႔ ကိစၥကုိ ကုိခြန္သာနဲ႕ စလုပ္ခ့ဲရပါတယ္။ ကုိခြန္သာက ဗိသုကာ အေနနဲ႕။ ျပီးေတာ့ မိတ္ေဆြရင္းေတြ ျဖစ္ၾကတ့ဲ၊ က်မ ခန္႔အပ္ထားတ့ဲ က်မရဲ႕ ကုိယ္စားလွယ္ ကုိထင္ေက်ာ္၊ အေထြေထြ ၾကီးၾကပ္ေပးသူ ကုိနီတုိ႔ နဲ႕ အတူေပါ႔။ သူတုိ႔ေတြဟာ က်မအိမ္ကုိ ျပန္လည္ ျပင္ဆင္တ့ဲ အလုပ္ေတြကုိ ေန႔စဥ္လာခ့ဲၾကတာ လနဲ႕ခ်ီ ၾကာျမင္႔ပါတယ္။ ကုိထင္ေက်ာ္ ၊ ကုိနီနဲ႕ က်မတုိ႔ရဲ႕ ဖခင္မ်ားဟာလည္း ရန္ကုန္ တကၠသုိလ္မွာ ကတည္းက သိကၽြမ္း ရင္းနွီးခ့ဲ ၾကသူမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ က်မအေနနဲ႕ သားေတြနဲ႕ အေဖေတြအေၾကာင္း (အေမေတြလည္း ပါမွာပါ) တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေရးရပါအုံးမယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ႔ စာတေၾကာင္းေလာက္ေတာ့ တုိ႕ထားခ်င္တယ္။ အဲ့ဒါက ခုလုိ မိဘေတြရဲ႕ ရွည္ၾကာတ့ဲ ရင္းနွီးေနွာင္ဖြဲ႕မႈေတြကေန က်မကုိ ေဖးမ ေထာက္ပံ႕သူေတြ ၊ လုိအပ္တာေတြကုိ ကူညီေပးသူေတြ၊ ခင္မင္ရတ့ဲ မိတ္ေဆြေတြကုိ ဘ၀ရဲ႕ လက္ေဆာင္မြန္ေတြအျဖစ္ ရရွိခ့ဲတယ္ ဆုိတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ကုိခြန္သာဆုိရင္ သူသေဘာက်သည္ျဖစ္ေစ၊ မက်သည္ျဖစ္ေစ တာ၀န္ယူရတာေတြ မ်ားလာပါတယ္၊ က်မရဲ႕ လုံျခံဳေရး အရာရွိ၊ မိသားစု၀င္ ေခြးေလးရဲ႕ သင္တန္းဆရာ၊ အေရးေပၚ ကားေမာင္းသမား၊ အခုဆုိရင္ေတာ့ ခရီးသြား ၀န္ေဆာင္မႈ ကုိယ္စားလွယ္နဲ႕ အပန္းေျဖခရီးစီမံ ျပင္ဆင္ေပးသူေပါ႔။
ကုိခြန္သာ ေရြးခ်ယ္ေပးတ့ဲ ပုဂံဟုိတယ္ေလာက္ က်မတုိ႔ အုပ္စု (အားလုံး ဆယ့္ေျခာက္ေယာက္ ) အတြက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတ့ဲေနရာ ရွိမယ္ မထင္ေတာ့ပါဘူး။ ဟုိတယ္က သမုိင္းေရးရာ နဲ႕ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ အထင္အရွားဆုံးေသာ ပုထုိးထူပါေစတီေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဆီကုိ သြားလာရတာ လြယ္ကူလွတ့ဲေနရာမွာ တည္ရွိပါတယ္။ ျပီးေတာ့ သက္ေတာင္႔သက္သာရွိတ့ဲ သိပ္လွပတ့ဲ ေနရာပါ။
အေရးအၾကီးဆုံးကေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ႕က်င့္ သင္ၾကားေပးထားတ့ဲ ၀န္ထမ္းေတြက ယဥ္ေက်းဖြယ္ရာတယ္၊ ျပီးေတာ့ ဧည္႔သည္ေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ေႏြးေထြးျပီး ႏွစ္လုိခင္မင္ သြားေစတ့ဲ ခံစားမႈကုိ ရရွိေစတ့ဲ အရည္အခ်င္းနဲ႕ ျပည္စုံၾကပါတယ္။
ေအာင္ဆန္းစုၾကည္
၈ ဇူလုိင္ ၂၀၁၁
ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္မွ ေဆာင္းပါးကုိ http://www.dawnmanhon.com/ မွ ကူးယူျပီး အနည္းငယ္ျပင္ဆင္ ေဖာ္ျပသည္။
Post a Comment