အညတရအက်ဥ္းသားရဟန္းေတာ္မ်ား (၂) - ဦးပညာသီရိ
အရွင္ပညာနႏၵ
ဇူလုိင္ ၃၁၊ ၂၀၁၁
ဇူလုိင္ ၃၁၊ ၂၀၁၁
ခုအခ်ိန္မွာ မင္းဟာ ငါတုိ႔လက္ခုပ္ထဲကေရျဖစ္ေနၿပီ။ ငါတုိ႔လုပ္ခ်င္သလုိလုပ္လုိ႔ရတယ္ အျဖစ္မွန္ကုိမေျပာဘူးဆုိရင္ ရာထူးျပဳတ္ခ်င္ ျပဳတ္ပေစ။ ဒဏ္ရာမေပၚဘဲနဲ႔ သတ္တဲ့နည္းေတြ ငါတုိ႔မွာအမ်ားႀကီးရွိတယ္လုိ႔ေျပာၿပီး စစ္ေၾကာေရးစခန္းမွာ ၿခိမ္းေျခာက္ခံရတဲ့ ဦးပညာသီရီဟာ ခ်င္းျပည္နယ္ လင္တန္ ရဲဘက္အလုပ္ၾကမ္းစခန္းကေန သက္စြန္႔ဆံဖ်ား ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာတဲ့ ရဟန္း ေတာ္တပါးျဖစ္ပါတယ္။ စက္တင္ဘာအေရးအခင္းကာလက သံဃတပ္ေပါင္းစုအဖြဲ႕ႀကီး ကုိဦးေဆာင္တည္ေထာင္ဖြဲ႕စည္းခဲ့တဲ့ ေခါင္း ေဆာင္ ဆရာေတာ္လည္းၿဖစ္ပါတယ္
ေရႊ၀ါေရာင္အေရးအခင္းမျဖစ္ခင္ကမႏၱေလး ျပည္ႀကီးတံခြန္ၿမဳိ႕နယ္ ရန္ကုန္ေက်ာင္းတုိက္မွာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ကေလးေတြကုိ အခမဲ့ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းဖြင့္ၿပီးပညာသင္ၾကားေပးေနတာပါ။
ေရႊ၀ါေရာင္အေရးအခင္းမွာပါ၀င္ခဲ့ပုံနဲ ့သူအဖမ္းခဲ့ရပုံကုိ အခုလုိေျပာျပပါတယ္။
ေရြႊ၀ါေရာင္အေရးအခင္းျဖစ္ေတာ့ တပည့္ေတာ္သံဃတပ္ေပါင္းစု ေခါင္းေဆာင္ဆရာေတာ္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ဦးၾသဘာသ၊ ဦးဂမၻီရ၊ ဦးဣ ႆရိယ (King Zezo) ဦးေခမိႏၵ၊ ဦးေတဇ၊ ၿပီးေတာ့ ဒကာႀကီးဦးလင္းတုိ႔နဲ႔အတူ နီးနီးကပ္ကပ္အလုပ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္ လွန္ေရးအၿပီးမွာ သံဃာ့တပ္ေပါင္းစုက ကိုယ္ေတာ္ေတြကိုစစ္အစိုးရက လုိက္ဖမ္းတဲ့အခ်ိန္မွာ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္ေတြဟာေနရာ ေဒသ အသီးသီးမွာ ေရွာင္တိမ္းေနရတယ္။ အဲဒီလိုေရွာင္တိမ္းခ်ိန္မွာ တပည့္ေတာ္ေနတဲ့ေက်ာင္းကို စရဖ (စစ္ဘက္လံုျခံဳေရးတပ္)၊ ၾကံ့ခိုင္ေရး၊ ရဲတို႔က ၃ ႀကိမ္ေလာက္ လာေရာက္စီးႏွင္းရွာေဖြခဲ့တယ္။ လာရွာတဲ့အခ်ိန္မွာ တပည့္ေတာ္အျပင္ကိုေရာက္ေနတယ္။ ဒီသတင္းေတြၾကား ေတာ့ တပည့္ေတာ္ မံုရြာၿမိဳ႕ကို ေရွာင္တိမ္းခဲ့ပါတယ္။
ေအာက္တိုဘာက (၁၈) ရက္ေန႔၊ ည (၇) နာရီေလာက္ ရွိမယ္ ထင္ပါတယ္။ မံုရြာၿမိဳ႕က soft link internet café မွာ သံဃတပ္ေပါင္းစု ဆရာေတာ္ေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္လုပ္ေနတုန္း လုံထိန္းေတြနဲ႔ စစ္သားသုံးဆယ္၀န္းက်င္ေလာက္က အင္တာနက္ဆုိင္ကုိ၀ုိင္းထားၿပီး ေမးစရာရွိလုိ ့ရဲစခန္းခဏ လုိက္ခဲ့ပါေျပာၿပီး အဖမ္းခံရတာပါဘဲဘုရားလုိ ့ေျပာျပပါတယ္။
စစ္ေၾကာေရးမွာ ဘာေတြေမးလဲဘုရား။ ၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရတာေလးေတြလည္းေျပာပါအုံးဆုိေတာ့ ... သက္ျပင္းရွည္ႀကီးတခ်က္ခ်လုိက္ၿပီး
ေမးခြန္းေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးဘဲဘုရား။ သံဃတပ္ေပါင္းစုကဆရာေတာ္ေတြ ဘယ္မွာရွိသလဲ။ ဦးဂမၻီရတုိ႔၊ ဦးၾသဘာသတို႔ ဘယ္မွာ ေနသလဲ။ ေရႊဝါေရာင္မွာပါဝင္ခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ေတြထဲကဘယ္ဘုန္းႀကီးေတြသိသလဲေမးတယ္။ ေနာက္ၿပီး ၈၈ ေက်ာင္းသားအုပ္စုကို သိလား။ သူတို႔နဲ႔ အဆက္အသြယ္ရလား။ NLD ပါတီက ဘယ္သူေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရွိလဲ။ ဘယ္သူေတြ သိလဲေမးတယ္။ ဘယ္သူ ေတြနဲ႔မွ မသိပါဘူး။ အဆက္အသြယ္လည္း မရွိပါဘူးဆိုၿပီးေျဖလိုက္တယ္။ ငါတို႔က အခ်က္အလက္ေတြရၿပီးသား။ မင္းဗကသလား။ ဗကပလားဆိုၿပီးေတာ့ ေမးၿပီး အတင္း၀န္ခံခုိင္းတယ္။ သူတုိ႔နဲ႔ေတြ႕မွ တပည့္ေတာ္လည္း ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္ေတာ့တာပဲ ဘုရားလုိ႔ ရယ္ရယ္ေမာ ေမာနဲ ့ေျပာျပပါတယ္။
စစ္ေၾကာေရးမွာ အဆိုးဆံုးကေတာ့ စရဖအရာရွိ ကိုကိုေအာင္ရယ္၊ ဦးစန္းဝင္းရယ္က တပည့္ေတာ္ရင္ဘတ္ကို စစ္ဖိနပ္နဲ႔ ေဆာင့္ကန္တယ္။ မ်က္ႏွာကို စစ္ဖိနပ္နဲ႔ေပါက္တယ္။ ေနာက္ျပန္ လက္ထိပ္ခတ္ထားတယ္။ ေမးခြန္းတခုေမးတိုင္း နားရင္းပါးရင္း ႐ုိက္တယ္။ လက္သီးနဲ႔ ထိုး တယ္။ ေမ့ေျမႇာသြားမတတ္ေအာင္ ခံစားရတယ္။ ေနာက္ကေနကန္လုိက္တာ ေရွ႕စားပြဲေပၚေမွာက္သြားတာပဲ။ လက္ေတြကို လွမ္ခ်ဳိးတယ္။ က်ဥ္ေၾကာေတြႏွိပ္တယ္။ နံၾကားေတြကိုေထာက္ၿပီးေတာ့ မတာေတြရွိတယ္။ နားရြက္ေတြကိုလည္း ေဆာင့္ဆြဲတယ္။ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ စစ္ ေဆးတယ္။ ေျခေထာက္ေတြကို တက္က်ိတ္တာက တပည့္ေတာ္ေထာင္က်တဲ့အခ်ိန္ထိ လမ္းကိုေကာင္းေကာင္း မေလွ်ာက္ႏိုင္ဘူး။ ေျခသန္းေတြမွာ ေသြးေျခဥေနတယ္။ လံုးဝမခံႏိုင္ေတာ့တဲ့အတြက္ ေသခ်င္ေသပါေစကြာ၊ ခံစားရတဲ့နာက်င္မႈေတြ ေပ်ာက္ေအာင္ဆိုၿပီးေတာ့ ေရွ႕မွာရွိတဲ့စားပြဲကို ေခါင္းနဲ႔ပစ္ေဆာင့္လိုက္တယ္ဘုရားလုိ ့သူရဲ႕စစ္ေၾကာေရး အေတြ႕အၾကဳံေတြ ထိတ္လန္႔ဘြယ္ရာေျပာျပပါတယ္။
အရွင္ဘုရားကုိ ဘာပုဒ္မေတြတပ္ၿပီး ေထာင္ခ်လုိက္တာလည္းဘုရား။
ႏိုင္ငံေတာ္အၾကည္ညိဳပ်က္ေစမႈ၊ တရားမဝင္ အသင္းအဖြဲ႕ဖြဲ႕စည္းမႈ၊ အစိုးရကိုအၾကည္အညိဳပ်က္ေစတဲ့ေရးသားမႈ၊ တရားမဝင္ေငြေၾကး ကိုင္ေဆာင္မႈ – ပုဒ္မေတြ အမ်ားႀကီးတပ္တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ဒီေကာင္ေတြက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမရွိဘူးဆိုတာ ျပခ်င္တာနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားေငြကိုင္ေဆာင္မႈပုဒ္မနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ (၃) ႏွစ္ ခ်လိုက္တယ္။
ႏုိင္ငံျခားေငြဆုိတာကလည္း အမ်ားႀကီးမဟုတ္ပါဘူး။ တပည့္ေတာ္ေက်ာင္းမွာ ပညာဒါနသင္တန္းရိွတယ္ေလ။ ေႏြရာသီမွာ ဗုဒၶဘာသာ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ အဂၤလိပ္စာ အခမဲ့သင္တန္းဖြင့္တယ္။ ဖြင့္တဲ့အခါက်ေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အ၀င္အထြက္ရိွတယ္။ တ႐ုတ္ေငြ (၄) ယြမ္နဲ႔ အေမရိကန္ ၂ ေဒၚလာက တ႐ုတ္ေက်ာင္းဆရာမတေယာက္က လွဴတာ။ ယူ႐ိုေငြ (၁၂၀) က ၾသစေၾတးလ်က ခရစ္ယန္ဘုန္းႀကီးကေနၿပီး ပညာသင္စရိတ္ဆို လွဴသြားတာပါ။
ေအာက္တိုဘာလ (၂၄) ရက္ေန႔မွာ မံုရြာေထာင္ကိုပို႔လိုက္တယ္။ မံုရြာေထာင္ထဲေရာက္ေတာ့ စရဖအရာရွိ ဦးစန္းဝင္းနဲ႔ အက္စ္ဘီ (၂) ေယာက္ရယ္ မံုရြာၿမိဳ႕ေရႊကူေက်ာင္းတိုက္က သံဃနာယကဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိကတို႔လာၿပီးေတာ့မွ သိကၡာခ်ခိုင္းပါတယ္။ မင္းရဲ့ သာ သနာဝင္ကဒ္ျပားကို သိမ္းလိုက္ၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ေထာင္ကေနလြတ္လာလို႔ရွိရင္လည္း ဘုန္းႀကီးဝတ္လို႔မရဘူး။ အခုလိုအခ်ိန္မွာ သိကၡာခ် မယ္ဆိုရင္ ေနာက္ျပန္ဝတ္ခ်င္ရင္ ဝတ္ခြင့္ေပးမယ္လို႔ ဦးေဇာတိကက ေျပာေသးတယ္။ သံဃနာယကဆရာေတာ္က မကူညီတဲ့အျပင္ အာဏာရွင္ေတြအလုိက် သိကၡာခ်ဖို႔လာေျပာေနတာ ရင္နာလုိ႔မဆုံးဘူးဘုရားလုိ ့၀မ္းနည္းစြာေျပာျပပါတယ္။
အရွင္ဘုရား ရဲဘက္အလုပ္ၾကမ္းစခန္းကုိ အပုိ႔ခံရတယ္လုိ႔သိရတယ္။ အလုပ္ၾကမ္းစခန္းမွာ ဘာေတြလုပ္ရလဲေျပာပါဦးဆုိေတာ့ ...
မုံရြာေထာင္မွာ (၇) လေလာက္ေနၿပီးေတာ့ ကေလးေထာင္ကုိပုိ႔လုိက္တယ္ဘုရား အဲဒီကတဆင့္ ခ်င္းျပည္နယ္၊ တီးတိန္ၿမ့ဳိနယ္၊ လင္တန္ ရဲဘက္စခန္းကို တပည့္ေတာ္အပါအ၀င္ အက်ဥ္းသားတရာေလာက္သံေျခက်ဥ္းခတ္ၿပီး ပို႔လိုက္ပါတယ္။ ရဲဘက္စခန္းေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ ကစၿပီး သံေျခက်င္းေတြ ခတ္ထားၿပီး တပည့္ေတာ္တို႔ကို အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ခိုင္းပါတယ္။ လမ္းျပင္ရတယ္။ ေက်ာက္ထုရတယ္။ ထင္းတုံးႀကီး ေတြထမ္းရတယ္။ ခ်င္းျပည္နယ္ဆိုတာ သိတဲ့အတိုင္းပဲ။ ေတာင္တန္းႀကီးေတြ။ ေခ်ာက္ထဲကေန ေတာင္ကုန္းေပၚထိ ထမ္းတင္ရတယ္။ အဲဒီတိုင္ေတြကို ေန႔တုိင္းထမ္းတင္ရတယ္။ နားရက္မရိွဘူး။ ထမ္းတင္ရတဲ့အခါမွာလည္း ေရွ႕ကလူကို ေနာက္ကလူကမွီေအာင္ လိုက္ရ တယ္။ မမွီတဲ့လူေတြကို တပ္ခြဲမွဴး၊ တပ္စုမွဴးေတြက ေနာက္ကေန တအံုးအံုး တဘံုးဘံုးနဲ႔ ႐ိုက္တယ္။ ထင္းတုံးကိုမႏိုင္လို႔ လဲက်သြားတဲ့ သူေတြကို ေျခေတာက္နဲ႔ပိတ္ကန္တယ္။ ရင္ဝကို ေဆာင့္ကန္တယ္။ အဲဒီလုိ ႏွိပ္စက္တာေတြ ခံခဲ့ရတယ္။
စားရတဲ့ အစားအစာကလည္း ပံုစံနဲ႔စားရပါတယ္။ ရဲဘက္စခန္းမွာ နာမည္ႀကီးတဲ့ ဒံေပါက္ထမင္းေပါ့။ ထမင္းေတြထဲမွာ ေက်ာက္ခဲေတြ ပါတယ္၊ စပါးလံုးေတြပါတယ္။ တခါတရံမွာ ႂကြက္ေခ်းေတြကလည္းပါတယ္။ အဲဒီလို နီရဲေနတဲ့ထမင္းေတာင္မွ အဝ မစားရဘူး။ အက်ဥ္း သားေတြက ဒီေလာက္ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ရၿပီး ထမင္းကို ဝေအာင္ မစားရဘူး။ အဲဒီ ရဲဘက္စခန္းကိုေရာက္ၿပီး ႏွစ္ပတ္ သံုးပတ္ ေလာက္ လည္းက်ေရာ လူေတြက မ်က္တြင္းေတြေခ်ာင္က်သြားတယ္။ ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ ျဖစ္သြားတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ ဖ်ားတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ သံေျခ က်င္းရဲ႕ဒဏ္ေၾကာင့္ ေျခေထာက္ေတြမွာ အနာေတြေပါက္လာတယ္။ ေသြးစုနာေတြ ေပါက္လာတယ္။ တပည့္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ေသြး စုနာ ၃-၄ ႀကိမ္ေလာက္ ေပါက္ဖူးပါတယ္။ ေဆးကုဖို႔ေတာ့မေျပာနဲ ့ဖ်ားနာရင္ေသဘဲ။ အဲလို အစားဆင္းရဲတဲ့ဒဏ္၊ အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ရတဲ့ ဒဏ္ေတြေၾကာင့္ ျမစ္ႀကီးနားကကိုယ္ေတာ္တပါးဆို ဒဏ္မခံႏိုင္လို႔ ရဲဘက္စခန္းမွာ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားရွာတယ္လုိ႔ သူၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရတာ ေတြကုိေျပာျပရင္း သူ႔မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္ကုိ သတိရသြားဟန္ရွိၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားပုံကုိ သတိျပဳမိလုိက္ပါတယ္။
အရွင္ဘုရား ရဲဘက္စခန္းကထြက္ေျပးလာတယ္။ ရဲဘက္စခန္းကေန သံေျခက်င္းတန္းလန္းနဲ႔ ထြက္ေျပးဖို႔ဆုိတာမလြယ္ဘူးေလ။ အရွင္ဘု ရားကေတာ့ အေတာ္သတၱိေကာင္းတာဘဲ အေတြ႕အၾကဳံေလးေျပာျပပါအုန္းဘုရား။
လင္တန္ရဲဘက္စခန္းကို အက္စ္ဘီ (၂) ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး စစ္ေဆးျပန္တယ္။ သံဃတပ္ေပါင္းစုမွာ ဦးေဆာင္တဲ့သူေတြသိလား ဆိုၿပီး မနက္ (၉) နာရီကေန ညေန (၆) နာရီအထိ ဆက္တိုက္ေမးတယ္။ အဲဒီေန႔မွာ ဆြမ္းမစားရဘူး။ မေျဖႏိုင္ရင္ ထိုးတာႀကိတ္တာ လုပ္တယ္။ တပည့္ေတာ္ကို သံဃတပ္ေပါင္းစုမွာပါတယ္ မဟုတ္လား။ သံဃတပ္ေပါင္းစုကဆရာေတာ္ေတြ ဘယ္မွာေရာက္ေနလဲ ဆိုတာေတြ ထပ္ေမးတယ္။ ဒီလူေတြ ပုဒ္မအသစ္တိုးၿပီးေတာ့ ေထာင္ထပ္ခ်မွာကိုသိ္ရတဲ့အတြက္ ဒီည ထြက္မေျပးလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူးလို႔ ေတြးမိလုိ႔ အသက္စြန္႔ၿပီး ထြက္ေျပးခဲ့တယ္။ အလုပ္ၾကမ္းစခန္းကို ပထမတထပ္က ၁ဝ ေပေလာက္ရွိတဲ့ သစ္တုံးႀကီးေတြကို သံဆူးႀကိဳး ေတြပတ္ၿပီး ကာထားတယ္။ အဲဒီသစ္တိုင္ႀကီးေတြကို ဖက္ၿပီးေတာ့ေက်ာ္တက္ခဲ့ရတယ္။ သံဆူးႀကိဳးေတြက လက္ေတြေျခေထာက္ေတြကို စူးလိုက္တာလည္း မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ ဒါေပမယ့္ ဒီဒဏ္ရာေတြကို ဂ႐ုမစိုက္အားဘဲ အျမင့္ေပ ၁၅ ေပေလာက္ရွိတဲ့ ဒုတိယသံဆူးႀကိဳးကို ေက်ာ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရျပန္တယ္။ လက္ေတြမွာလည္း ေသြးအလိမ္းလိမ္းေပါ့။ အသက္အႏၱရာယ္ ကလြတ္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ရင္ထဲမွာနည္းနည္း ေပါ့ သြားတာတယ္။ ဒဏ္ရာေတြကို ဂ႐ုမစိုက္အားဘဲ ကိုယ့္အသက္အႏၱရာယ္ကိုစိုးရိမ္ၿပီး ဂက္စ္မီးျခစ္က အလင္းေရာင္ေလးကိုအားျပဳၿပီး ေတြ႕တဲ့လမ္းအတိုင္း စြတ္ၿပီးထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္။
တခ်ဳိ႕ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြဆို ၄-၅ နာရီၾကာေအာင္ ဂ႐ုစိုက္ဆင္းရတယ္။ ရွင္းလို႔မရတဲ့ျခံဳေတြဆို လိွမ့္ခ်လိုက္ရတာရွိတယ္။ တိုးလို႔မရတဲ့ ဆူးျခံဳေတြဆိုရင္ ေတာေကာင္သြားတဲ့ လမ္းေလးေတြကိုအားျပဳၿပီး ေလးဘက္ေထာက္သြားခဲ့ရတာေတြလည္းရွိတယ္။ သားရဲတိရိစာၦန္ အႏၱရာယ္ကိုစိုးရိမ္မိေပမယ့္ ေရွ႕ခရီးတြင္ဖို႔ပဲ အာ႐ံုထားေျပးရတာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္ ဗိုက္ကလည္းဆာ၊ စားစရာလည္းမရွိ၊ ေရကလည္း ငတ္ေတာ့ ေတြ႕တဲ့ ဆီးျဖဴသီးေလးေတြခူးစားၿပီး (၂) ရက္၊ (၂) ည တိတိ မနားမေနေျပးခဲ့ရပါတယ္။
တခါတရံ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြကို မတက္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ေမာပန္းေနေတာ့၊ ေခ်ာင္းေတြအတိုင္း စံုဆင္းေနေတာ့ ခရီးေတြက မေဝး သင့္ဘဲ ေဝးခဲ့တဲ့ခရီးေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။ ရြာေတြကိုေတြ႕ရေပမယ့္ အဖမ္းခံရမွာ၊ ေခြးေဟာင္မွာစိုုးတဲ့အတြက္ မဝင္ရဲဘူး။ ေရွာင္ သြားရတယ္။ လမ္းေတြကလည္းမသိေတာ့ မွန္းဆသြားရတဲ့အတြက္ အေဝးႀကီးေရာက္သြားတာေတြရွိတယ္။ ပရိတ္၊ ပ႒ာန္းနဲ႔ ဘုရားဂုဏ္ ေတာ္ေတြကိုအေဖာ္ျပဳၿပီး ေမတၱာပို႔ရင္းေျပးလႊားေနရတာေပါ့။ ေနာက္ပိုင္း မရြတ္ႏုိင္ေတာ့တဲ့အဆံုး အာ႐ံုပဲျပဳႏိုင္ေတာ့တယ္။
ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ အသက္ ၂ဝ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိတဲ့ ခ်င္းတိုင္းရင္းသားေလး တေယာက္နဲ႔ေတြ႕လုိ႔ထမင္းထုပ္နဲ႔ ေရဗူးေလး ပါလာတာ ကိုေပးတယ္။ အငမ္းမရ ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္စားလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ေနာက္ဆံုး လမ္းျပေပးဖို႔ အကူအညီေတာင္းလိုက္ေတာ့ သူက လမ္းေၾကာင္း မွန္ကို ျပေပးတယ္။ ေက်းဇူးတင္လြန္းလို႔ ေက်းဇူးဆပ္တဲ့အေနနဲ႔ ပါတဲ့ေငြ (၂ဝဝဝ) ေပးလိုက္တယ္။ ေအာ္ ေမ့လုိ႔ ... ထြက္ေျပးတုန္းက သံ ေျခက်င္းမရွိေတာ့ဘူးဘုရား။ အက်ဥ္းစခန္းက တာဝန္ရွိသူေတြကို ပိုက္ဆံ (၅ဝဝဝဝ) ေပးလိုက္ေတာ့ သံေခ်က်င္း ျဖဳတ္ေပးပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေျပးဖို႔ လြယ္ကူသြားတာေပါ့။ အဲဒီေနာက္ မီဇိုရမ္ျပည္နယ္ အိုက္ေဇာၿမ့ဳိကို ေအာက္တုိဘာ ၁ရက္၊ ၂၀၀၈ ေန႔မွာ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ တပည့္ ေတာ္ ကံေကာင္းလုိ ့မေသတာပါဘုရားလုိ ့ျပန္ေျပာျပတဲ့ သူရဲ႕စြန္႔စားခန္းေတြကုိနားေထာင္ရတာ စုံေထာက္၀တၳဳဖတ္ရသလုိသဲထိတ္ရင္ဖုိရွိလွပါတယ္။
ေရွ႕ဆက္လုပ္မဲ့အစီအစဥ္နဲ ့သူ႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအျမင္ကိုလည္းေျပာျပပါတယ္။
အဂၤလိပ္ေခတ္၊ ဂ်ပန္ေခတ္တုန္းကေတာင္မွ သံဃာထုအေပၚမွာ ဒီေလာက္ ရက္ရက္စက္စက္ မႏွိပ္စက္ခဲ့ပါဘူး။ အခု ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဗုဒၶ ဘာသာ သာသနာ့ဒါယကာလို႔ေခၚေနတဲ့ စစ္အစုိးရအာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ရက္စက္ယုတ္မာမႈကေတာ့ ကိုယ္ေတြ႔ၾကံဳလိုက္မွပဲ ေျပာစရာစ ကားလံုး ရွာမရေလာက္ေအာင္ သိလိုုက္ရပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ေရႊဝါေရာင္ အၾကမ္းမဖက္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးဟာ နအဖ စစ္ အစိုးရအေနနဲ႔ မတရားဖမ္းဆီးညႇဥ္းပမ္းႏွိပ္စက္၊ ဖိႏွိပ္ၿဖိဳခြင္းမႈေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရေပမယ့္ သံဃာ ၃ သိန္းေက်ာ္၊ ၄ သိန္းနီးပါး က်န္ပါေသးတယ္။ ေရွ႕ဆက္ၿပီးေတာ့ အဓမၼဝါဒီေတြကို အသက္ထက္ဆံုး ဓမၼလမ္းေၾကာင္းေပၚကေန အၾကမ္းမဖက္တဲ့နည္းေတြနဲ႔ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ သြားမွာပါ။ အေရးႀကီးဆံုးအခ်က္က ေဘာလံုးပြဲေတြမွာ ကိုယ့္ေျခေထာက္ထဲ ေဘာလံုးေရာက္ၿပီဆိုရင္ တကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး တေယာက္ ထဲဆြဲမေျပးဖို႔ အဲဒါအေရးႀကီးဆံုးပဲ။ ေနာက္ၿပီး ဒီမိုကေရစီေရးလႈပ္ရွားေနတဲ့ မည္သူမဆို၊ မည္သည့္အဖြဲ႔အစည္းမဆို ဒီမိုကေရစီသေဘာ တရား၊ ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္ေတြကို စတင္က်င့္သံုးဖို႔ လိုေနပါၿပီ။
ဒီမိုကေရစီဆိုတာ သူတပါးကလာေပးတာမဟုတ္ဘဲ ကိုယ္တိုင္က်င့္သံုးရတာပါ။ အဲဒီေတာ့ နအဖ လက္ထဲမွာ ဒီမိုကေရစီဆုိတာမရွိဘူး။ အဲဒါကို သြားေတာင္းမေနနဲ႔။ အခ်ိန္ကုန္တယ္။ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ ညီညီညြတ္ညြတ္ရွိၿပီးေတာ႔ ငါတုိ႔ဟာ တေန႔မွာ မုခ်ေအာင္ရမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကုိ ေမြးၿပီး သံဃာထု၊ ေက်ာင္းသားထုနဲ႔အတူ စိတ္ဓာတ္ခုိင္ခုိင္မာမာနဲ႔ လက္တြဲေဆာင္ရြက္မယ္ဆုိရင္ တရားမွ်တမူ၊ လြတ္လပ္မူနဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ႔ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံသစ္ၾကီးကို မၾကာခင္တည္ေဆာက္ႏုိင္ၾကမွာ အမွန္ပါပဲ။
ခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဆရာေတာ္ေလးဟာ ဒုကၡသည္ဘ၀နဲ ့တေနကတေနရာေျပာင္းေရြ႕သတင္းသုံးေနထုိင္ရင္း စစ္အာဏာရွင္စနစ္ခ်ဳပ္ၿငိမ္း ေရးအတြက္ အၾကမ္းမဖက္ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့နည္းေတြနဲ ့ဆက္လက္တုိက္ပြဲ၀င္လ်က္ရွိပါတယ္။ ။
ေရႊ၀ါေရာင္အေရးအခင္းမျဖစ္ခင္ကမႏၱေလး ျပည္ႀကီးတံခြန္ၿမဳိ႕နယ္ ရန္ကုန္ေက်ာင္းတုိက္မွာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ကေလးေတြကုိ အခမဲ့ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းဖြင့္ၿပီးပညာသင္ၾကားေပးေနတာပါ။
ေရႊ၀ါေရာင္အေရးအခင္းမွာပါ၀င္ခဲ့ပုံနဲ ့သူအဖမ္းခဲ့ရပုံကုိ အခုလုိေျပာျပပါတယ္။
ေရြႊ၀ါေရာင္အေရးအခင္းျဖစ္ေတာ့ တပည့္ေတာ္သံဃတပ္ေပါင္းစု ေခါင္းေဆာင္ဆရာေတာ္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ဦးၾသဘာသ၊ ဦးဂမၻီရ၊ ဦးဣ ႆရိယ (King Zezo) ဦးေခမိႏၵ၊ ဦးေတဇ၊ ၿပီးေတာ့ ဒကာႀကီးဦးလင္းတုိ႔နဲ႔အတူ နီးနီးကပ္ကပ္အလုပ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္ လွန္ေရးအၿပီးမွာ သံဃာ့တပ္ေပါင္းစုက ကိုယ္ေတာ္ေတြကိုစစ္အစိုးရက လုိက္ဖမ္းတဲ့အခ်ိန္မွာ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္ေတြဟာေနရာ ေဒသ အသီးသီးမွာ ေရွာင္တိမ္းေနရတယ္။ အဲဒီလိုေရွာင္တိမ္းခ်ိန္မွာ တပည့္ေတာ္ေနတဲ့ေက်ာင္းကို စရဖ (စစ္ဘက္လံုျခံဳေရးတပ္)၊ ၾကံ့ခိုင္ေရး၊ ရဲတို႔က ၃ ႀကိမ္ေလာက္ လာေရာက္စီးႏွင္းရွာေဖြခဲ့တယ္။ လာရွာတဲ့အခ်ိန္မွာ တပည့္ေတာ္အျပင္ကိုေရာက္ေနတယ္။ ဒီသတင္းေတြၾကား ေတာ့ တပည့္ေတာ္ မံုရြာၿမိဳ႕ကို ေရွာင္တိမ္းခဲ့ပါတယ္။
ေအာက္တိုဘာက (၁၈) ရက္ေန႔၊ ည (၇) နာရီေလာက္ ရွိမယ္ ထင္ပါတယ္။ မံုရြာၿမိဳ႕က soft link internet café မွာ သံဃတပ္ေပါင္းစု ဆရာေတာ္ေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္လုပ္ေနတုန္း လုံထိန္းေတြနဲ႔ စစ္သားသုံးဆယ္၀န္းက်င္ေလာက္က အင္တာနက္ဆုိင္ကုိ၀ုိင္းထားၿပီး ေမးစရာရွိလုိ ့ရဲစခန္းခဏ လုိက္ခဲ့ပါေျပာၿပီး အဖမ္းခံရတာပါဘဲဘုရားလုိ ့ေျပာျပပါတယ္။
စစ္ေၾကာေရးမွာ ဘာေတြေမးလဲဘုရား။ ၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရတာေလးေတြလည္းေျပာပါအုံးဆုိေတာ့ ... သက္ျပင္းရွည္ႀကီးတခ်က္ခ်လုိက္ၿပီး
ေမးခြန္းေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးဘဲဘုရား။ သံဃတပ္ေပါင္းစုကဆရာေတာ္ေတြ ဘယ္မွာရွိသလဲ။ ဦးဂမၻီရတုိ႔၊ ဦးၾသဘာသတို႔ ဘယ္မွာ ေနသလဲ။ ေရႊဝါေရာင္မွာပါဝင္ခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ေတြထဲကဘယ္ဘုန္းႀကီးေတြသိသလဲေမးတယ္။ ေနာက္ၿပီး ၈၈ ေက်ာင္းသားအုပ္စုကို သိလား။ သူတို႔နဲ႔ အဆက္အသြယ္ရလား။ NLD ပါတီက ဘယ္သူေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရွိလဲ။ ဘယ္သူေတြ သိလဲေမးတယ္။ ဘယ္သူ ေတြနဲ႔မွ မသိပါဘူး။ အဆက္အသြယ္လည္း မရွိပါဘူးဆိုၿပီးေျဖလိုက္တယ္။ ငါတို႔က အခ်က္အလက္ေတြရၿပီးသား။ မင္းဗကသလား။ ဗကပလားဆိုၿပီးေတာ့ ေမးၿပီး အတင္း၀န္ခံခုိင္းတယ္။ သူတုိ႔နဲ႔ေတြ႕မွ တပည့္ေတာ္လည္း ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္ေတာ့တာပဲ ဘုရားလုိ႔ ရယ္ရယ္ေမာ ေမာနဲ ့ေျပာျပပါတယ္။
စစ္ေၾကာေရးမွာ အဆိုးဆံုးကေတာ့ စရဖအရာရွိ ကိုကိုေအာင္ရယ္၊ ဦးစန္းဝင္းရယ္က တပည့္ေတာ္ရင္ဘတ္ကို စစ္ဖိနပ္နဲ႔ ေဆာင့္ကန္တယ္။ မ်က္ႏွာကို စစ္ဖိနပ္နဲ႔ေပါက္တယ္။ ေနာက္ျပန္ လက္ထိပ္ခတ္ထားတယ္။ ေမးခြန္းတခုေမးတိုင္း နားရင္းပါးရင္း ႐ုိက္တယ္။ လက္သီးနဲ႔ ထိုး တယ္။ ေမ့ေျမႇာသြားမတတ္ေအာင္ ခံစားရတယ္။ ေနာက္ကေနကန္လုိက္တာ ေရွ႕စားပြဲေပၚေမွာက္သြားတာပဲ။ လက္ေတြကို လွမ္ခ်ဳိးတယ္။ က်ဥ္ေၾကာေတြႏွိပ္တယ္။ နံၾကားေတြကိုေထာက္ၿပီးေတာ့ မတာေတြရွိတယ္။ နားရြက္ေတြကိုလည္း ေဆာင့္ဆြဲတယ္။ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ စစ္ ေဆးတယ္။ ေျခေထာက္ေတြကို တက္က်ိတ္တာက တပည့္ေတာ္ေထာင္က်တဲ့အခ်ိန္ထိ လမ္းကိုေကာင္းေကာင္း မေလွ်ာက္ႏိုင္ဘူး။ ေျခသန္းေတြမွာ ေသြးေျခဥေနတယ္။ လံုးဝမခံႏိုင္ေတာ့တဲ့အတြက္ ေသခ်င္ေသပါေစကြာ၊ ခံစားရတဲ့နာက်င္မႈေတြ ေပ်ာက္ေအာင္ဆိုၿပီးေတာ့ ေရွ႕မွာရွိတဲ့စားပြဲကို ေခါင္းနဲ႔ပစ္ေဆာင့္လိုက္တယ္ဘုရားလုိ ့သူရဲ႕စစ္ေၾကာေရး အေတြ႕အၾကဳံေတြ ထိတ္လန္႔ဘြယ္ရာေျပာျပပါတယ္။
အရွင္ဘုရားကုိ ဘာပုဒ္မေတြတပ္ၿပီး ေထာင္ခ်လုိက္တာလည္းဘုရား။
ႏိုင္ငံေတာ္အၾကည္ညိဳပ်က္ေစမႈ၊ တရားမဝင္ အသင္းအဖြဲ႕ဖြဲ႕စည္းမႈ၊ အစိုးရကိုအၾကည္အညိဳပ်က္ေစတဲ့ေရးသားမႈ၊ တရားမဝင္ေငြေၾကး ကိုင္ေဆာင္မႈ – ပုဒ္မေတြ အမ်ားႀကီးတပ္တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ဒီေကာင္ေတြက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမရွိဘူးဆိုတာ ျပခ်င္တာနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားေငြကိုင္ေဆာင္မႈပုဒ္မနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ (၃) ႏွစ္ ခ်လိုက္တယ္။
ႏုိင္ငံျခားေငြဆုိတာကလည္း အမ်ားႀကီးမဟုတ္ပါဘူး။ တပည့္ေတာ္ေက်ာင္းမွာ ပညာဒါနသင္တန္းရိွတယ္ေလ။ ေႏြရာသီမွာ ဗုဒၶဘာသာ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ အဂၤလိပ္စာ အခမဲ့သင္တန္းဖြင့္တယ္။ ဖြင့္တဲ့အခါက်ေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အ၀င္အထြက္ရိွတယ္။ တ႐ုတ္ေငြ (၄) ယြမ္နဲ႔ အေမရိကန္ ၂ ေဒၚလာက တ႐ုတ္ေက်ာင္းဆရာမတေယာက္က လွဴတာ။ ယူ႐ိုေငြ (၁၂၀) က ၾသစေၾတးလ်က ခရစ္ယန္ဘုန္းႀကီးကေနၿပီး ပညာသင္စရိတ္ဆို လွဴသြားတာပါ။
ေအာက္တိုဘာလ (၂၄) ရက္ေန႔မွာ မံုရြာေထာင္ကိုပို႔လိုက္တယ္။ မံုရြာေထာင္ထဲေရာက္ေတာ့ စရဖအရာရွိ ဦးစန္းဝင္းနဲ႔ အက္စ္ဘီ (၂) ေယာက္ရယ္ မံုရြာၿမိဳ႕ေရႊကူေက်ာင္းတိုက္က သံဃနာယကဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိကတို႔လာၿပီးေတာ့မွ သိကၡာခ်ခိုင္းပါတယ္။ မင္းရဲ့ သာ သနာဝင္ကဒ္ျပားကို သိမ္းလိုက္ၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ေထာင္ကေနလြတ္လာလို႔ရွိရင္လည္း ဘုန္းႀကီးဝတ္လို႔မရဘူး။ အခုလိုအခ်ိန္မွာ သိကၡာခ် မယ္ဆိုရင္ ေနာက္ျပန္ဝတ္ခ်င္ရင္ ဝတ္ခြင့္ေပးမယ္လို႔ ဦးေဇာတိကက ေျပာေသးတယ္။ သံဃနာယကဆရာေတာ္က မကူညီတဲ့အျပင္ အာဏာရွင္ေတြအလုိက် သိကၡာခ်ဖို႔လာေျပာေနတာ ရင္နာလုိ႔မဆုံးဘူးဘုရားလုိ ့၀မ္းနည္းစြာေျပာျပပါတယ္။
အရွင္ဘုရား ရဲဘက္အလုပ္ၾကမ္းစခန္းကုိ အပုိ႔ခံရတယ္လုိ႔သိရတယ္။ အလုပ္ၾကမ္းစခန္းမွာ ဘာေတြလုပ္ရလဲေျပာပါဦးဆုိေတာ့ ...
မုံရြာေထာင္မွာ (၇) လေလာက္ေနၿပီးေတာ့ ကေလးေထာင္ကုိပုိ႔လုိက္တယ္ဘုရား အဲဒီကတဆင့္ ခ်င္းျပည္နယ္၊ တီးတိန္ၿမ့ဳိနယ္၊ လင္တန္ ရဲဘက္စခန္းကို တပည့္ေတာ္အပါအ၀င္ အက်ဥ္းသားတရာေလာက္သံေျခက်ဥ္းခတ္ၿပီး ပို႔လိုက္ပါတယ္။ ရဲဘက္စခန္းေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ ကစၿပီး သံေျခက်င္းေတြ ခတ္ထားၿပီး တပည့္ေတာ္တို႔ကို အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ခိုင္းပါတယ္။ လမ္းျပင္ရတယ္။ ေက်ာက္ထုရတယ္။ ထင္းတုံးႀကီး ေတြထမ္းရတယ္။ ခ်င္းျပည္နယ္ဆိုတာ သိတဲ့အတိုင္းပဲ။ ေတာင္တန္းႀကီးေတြ။ ေခ်ာက္ထဲကေန ေတာင္ကုန္းေပၚထိ ထမ္းတင္ရတယ္။ အဲဒီတိုင္ေတြကို ေန႔တုိင္းထမ္းတင္ရတယ္။ နားရက္မရိွဘူး။ ထမ္းတင္ရတဲ့အခါမွာလည္း ေရွ႕ကလူကို ေနာက္ကလူကမွီေအာင္ လိုက္ရ တယ္။ မမွီတဲ့လူေတြကို တပ္ခြဲမွဴး၊ တပ္စုမွဴးေတြက ေနာက္ကေန တအံုးအံုး တဘံုးဘံုးနဲ႔ ႐ိုက္တယ္။ ထင္းတုံးကိုမႏိုင္လို႔ လဲက်သြားတဲ့ သူေတြကို ေျခေတာက္နဲ႔ပိတ္ကန္တယ္။ ရင္ဝကို ေဆာင့္ကန္တယ္။ အဲဒီလုိ ႏွိပ္စက္တာေတြ ခံခဲ့ရတယ္။
စားရတဲ့ အစားအစာကလည္း ပံုစံနဲ႔စားရပါတယ္။ ရဲဘက္စခန္းမွာ နာမည္ႀကီးတဲ့ ဒံေပါက္ထမင္းေပါ့။ ထမင္းေတြထဲမွာ ေက်ာက္ခဲေတြ ပါတယ္၊ စပါးလံုးေတြပါတယ္။ တခါတရံမွာ ႂကြက္ေခ်းေတြကလည္းပါတယ္။ အဲဒီလို နီရဲေနတဲ့ထမင္းေတာင္မွ အဝ မစားရဘူး။ အက်ဥ္း သားေတြက ဒီေလာက္ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ရၿပီး ထမင္းကို ဝေအာင္ မစားရဘူး။ အဲဒီ ရဲဘက္စခန္းကိုေရာက္ၿပီး ႏွစ္ပတ္ သံုးပတ္ ေလာက္ လည္းက်ေရာ လူေတြက မ်က္တြင္းေတြေခ်ာင္က်သြားတယ္။ ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ ျဖစ္သြားတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ ဖ်ားတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ သံေျခ က်င္းရဲ႕ဒဏ္ေၾကာင့္ ေျခေထာက္ေတြမွာ အနာေတြေပါက္လာတယ္။ ေသြးစုနာေတြ ေပါက္လာတယ္။ တပည့္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ေသြး စုနာ ၃-၄ ႀကိမ္ေလာက္ ေပါက္ဖူးပါတယ္။ ေဆးကုဖို႔ေတာ့မေျပာနဲ ့ဖ်ားနာရင္ေသဘဲ။ အဲလို အစားဆင္းရဲတဲ့ဒဏ္၊ အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ရတဲ့ ဒဏ္ေတြေၾကာင့္ ျမစ္ႀကီးနားကကိုယ္ေတာ္တပါးဆို ဒဏ္မခံႏိုင္လို႔ ရဲဘက္စခန္းမွာ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားရွာတယ္လုိ႔ သူၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရတာ ေတြကုိေျပာျပရင္း သူ႔မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္ကုိ သတိရသြားဟန္ရွိၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားပုံကုိ သတိျပဳမိလုိက္ပါတယ္။
အရွင္ဘုရား ရဲဘက္စခန္းကထြက္ေျပးလာတယ္။ ရဲဘက္စခန္းကေန သံေျခက်င္းတန္းလန္းနဲ႔ ထြက္ေျပးဖို႔ဆုိတာမလြယ္ဘူးေလ။ အရွင္ဘု ရားကေတာ့ အေတာ္သတၱိေကာင္းတာဘဲ အေတြ႕အၾကဳံေလးေျပာျပပါအုန္းဘုရား။
လင္တန္ရဲဘက္စခန္းကို အက္စ္ဘီ (၂) ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး စစ္ေဆးျပန္တယ္။ သံဃတပ္ေပါင္းစုမွာ ဦးေဆာင္တဲ့သူေတြသိလား ဆိုၿပီး မနက္ (၉) နာရီကေန ညေန (၆) နာရီအထိ ဆက္တိုက္ေမးတယ္။ အဲဒီေန႔မွာ ဆြမ္းမစားရဘူး။ မေျဖႏိုင္ရင္ ထိုးတာႀကိတ္တာ လုပ္တယ္။ တပည့္ေတာ္ကို သံဃတပ္ေပါင္းစုမွာပါတယ္ မဟုတ္လား။ သံဃတပ္ေပါင္းစုကဆရာေတာ္ေတြ ဘယ္မွာေရာက္ေနလဲ ဆိုတာေတြ ထပ္ေမးတယ္။ ဒီလူေတြ ပုဒ္မအသစ္တိုးၿပီးေတာ့ ေထာင္ထပ္ခ်မွာကိုသိ္ရတဲ့အတြက္ ဒီည ထြက္မေျပးလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူးလို႔ ေတြးမိလုိ႔ အသက္စြန္႔ၿပီး ထြက္ေျပးခဲ့တယ္။ အလုပ္ၾကမ္းစခန္းကို ပထမတထပ္က ၁ဝ ေပေလာက္ရွိတဲ့ သစ္တုံးႀကီးေတြကို သံဆူးႀကိဳး ေတြပတ္ၿပီး ကာထားတယ္။ အဲဒီသစ္တိုင္ႀကီးေတြကို ဖက္ၿပီးေတာ့ေက်ာ္တက္ခဲ့ရတယ္။ သံဆူးႀကိဳးေတြက လက္ေတြေျခေထာက္ေတြကို စူးလိုက္တာလည္း မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ ဒါေပမယ့္ ဒီဒဏ္ရာေတြကို ဂ႐ုမစိုက္အားဘဲ အျမင့္ေပ ၁၅ ေပေလာက္ရွိတဲ့ ဒုတိယသံဆူးႀကိဳးကို ေက်ာ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရျပန္တယ္။ လက္ေတြမွာလည္း ေသြးအလိမ္းလိမ္းေပါ့။ အသက္အႏၱရာယ္ ကလြတ္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ရင္ထဲမွာနည္းနည္း ေပါ့ သြားတာတယ္။ ဒဏ္ရာေတြကို ဂ႐ုမစိုက္အားဘဲ ကိုယ့္အသက္အႏၱရာယ္ကိုစိုးရိမ္ၿပီး ဂက္စ္မီးျခစ္က အလင္းေရာင္ေလးကိုအားျပဳၿပီး ေတြ႕တဲ့လမ္းအတိုင္း စြတ္ၿပီးထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္။
တခ်ဳိ႕ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြဆို ၄-၅ နာရီၾကာေအာင္ ဂ႐ုစိုက္ဆင္းရတယ္။ ရွင္းလို႔မရတဲ့ျခံဳေတြဆို လိွမ့္ခ်လိုက္ရတာရွိတယ္။ တိုးလို႔မရတဲ့ ဆူးျခံဳေတြဆိုရင္ ေတာေကာင္သြားတဲ့ လမ္းေလးေတြကိုအားျပဳၿပီး ေလးဘက္ေထာက္သြားခဲ့ရတာေတြလည္းရွိတယ္။ သားရဲတိရိစာၦန္ အႏၱရာယ္ကိုစိုးရိမ္မိေပမယ့္ ေရွ႕ခရီးတြင္ဖို႔ပဲ အာ႐ံုထားေျပးရတာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္ ဗိုက္ကလည္းဆာ၊ စားစရာလည္းမရွိ၊ ေရကလည္း ငတ္ေတာ့ ေတြ႕တဲ့ ဆီးျဖဴသီးေလးေတြခူးစားၿပီး (၂) ရက္၊ (၂) ည တိတိ မနားမေနေျပးခဲ့ရပါတယ္။
တခါတရံ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြကို မတက္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ေမာပန္းေနေတာ့၊ ေခ်ာင္းေတြအတိုင္း စံုဆင္းေနေတာ့ ခရီးေတြက မေဝး သင့္ဘဲ ေဝးခဲ့တဲ့ခရီးေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။ ရြာေတြကိုေတြ႕ရေပမယ့္ အဖမ္းခံရမွာ၊ ေခြးေဟာင္မွာစိုုးတဲ့အတြက္ မဝင္ရဲဘူး။ ေရွာင္ သြားရတယ္။ လမ္းေတြကလည္းမသိေတာ့ မွန္းဆသြားရတဲ့အတြက္ အေဝးႀကီးေရာက္သြားတာေတြရွိတယ္။ ပရိတ္၊ ပ႒ာန္းနဲ႔ ဘုရားဂုဏ္ ေတာ္ေတြကိုအေဖာ္ျပဳၿပီး ေမတၱာပို႔ရင္းေျပးလႊားေနရတာေပါ့။ ေနာက္ပိုင္း မရြတ္ႏုိင္ေတာ့တဲ့အဆံုး အာ႐ံုပဲျပဳႏိုင္ေတာ့တယ္။
ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ အသက္ ၂ဝ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိတဲ့ ခ်င္းတိုင္းရင္းသားေလး တေယာက္နဲ႔ေတြ႕လုိ႔ထမင္းထုပ္နဲ႔ ေရဗူးေလး ပါလာတာ ကိုေပးတယ္။ အငမ္းမရ ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္စားလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ေနာက္ဆံုး လမ္းျပေပးဖို႔ အကူအညီေတာင္းလိုက္ေတာ့ သူက လမ္းေၾကာင္း မွန္ကို ျပေပးတယ္။ ေက်းဇူးတင္လြန္းလို႔ ေက်းဇူးဆပ္တဲ့အေနနဲ႔ ပါတဲ့ေငြ (၂ဝဝဝ) ေပးလိုက္တယ္။ ေအာ္ ေမ့လုိ႔ ... ထြက္ေျပးတုန္းက သံ ေျခက်င္းမရွိေတာ့ဘူးဘုရား။ အက်ဥ္းစခန္းက တာဝန္ရွိသူေတြကို ပိုက္ဆံ (၅ဝဝဝဝ) ေပးလိုက္ေတာ့ သံေခ်က်င္း ျဖဳတ္ေပးပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေျပးဖို႔ လြယ္ကူသြားတာေပါ့။ အဲဒီေနာက္ မီဇိုရမ္ျပည္နယ္ အိုက္ေဇာၿမ့ဳိကို ေအာက္တုိဘာ ၁ရက္၊ ၂၀၀၈ ေန႔မွာ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ တပည့္ ေတာ္ ကံေကာင္းလုိ ့မေသတာပါဘုရားလုိ ့ျပန္ေျပာျပတဲ့ သူရဲ႕စြန္႔စားခန္းေတြကုိနားေထာင္ရတာ စုံေထာက္၀တၳဳဖတ္ရသလုိသဲထိတ္ရင္ဖုိရွိလွပါတယ္။
ေရွ႕ဆက္လုပ္မဲ့အစီအစဥ္နဲ ့သူ႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအျမင္ကိုလည္းေျပာျပပါတယ္။
အဂၤလိပ္ေခတ္၊ ဂ်ပန္ေခတ္တုန္းကေတာင္မွ သံဃာထုအေပၚမွာ ဒီေလာက္ ရက္ရက္စက္စက္ မႏွိပ္စက္ခဲ့ပါဘူး။ အခု ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဗုဒၶ ဘာသာ သာသနာ့ဒါယကာလို႔ေခၚေနတဲ့ စစ္အစုိးရအာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ရက္စက္ယုတ္မာမႈကေတာ့ ကိုယ္ေတြ႔ၾကံဳလိုက္မွပဲ ေျပာစရာစ ကားလံုး ရွာမရေလာက္ေအာင္ သိလိုုက္ရပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ေရႊဝါေရာင္ အၾကမ္းမဖက္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးဟာ နအဖ စစ္ အစိုးရအေနနဲ႔ မတရားဖမ္းဆီးညႇဥ္းပမ္းႏွိပ္စက္၊ ဖိႏွိပ္ၿဖိဳခြင္းမႈေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရေပမယ့္ သံဃာ ၃ သိန္းေက်ာ္၊ ၄ သိန္းနီးပါး က်န္ပါေသးတယ္။ ေရွ႕ဆက္ၿပီးေတာ့ အဓမၼဝါဒီေတြကို အသက္ထက္ဆံုး ဓမၼလမ္းေၾကာင္းေပၚကေန အၾကမ္းမဖက္တဲ့နည္းေတြနဲ႔ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ သြားမွာပါ။ အေရးႀကီးဆံုးအခ်က္က ေဘာလံုးပြဲေတြမွာ ကိုယ့္ေျခေထာက္ထဲ ေဘာလံုးေရာက္ၿပီဆိုရင္ တကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး တေယာက္ ထဲဆြဲမေျပးဖို႔ အဲဒါအေရးႀကီးဆံုးပဲ။ ေနာက္ၿပီး ဒီမိုကေရစီေရးလႈပ္ရွားေနတဲ့ မည္သူမဆို၊ မည္သည့္အဖြဲ႔အစည္းမဆို ဒီမိုကေရစီသေဘာ တရား၊ ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္ေတြကို စတင္က်င့္သံုးဖို႔ လိုေနပါၿပီ။
ဒီမိုကေရစီဆိုတာ သူတပါးကလာေပးတာမဟုတ္ဘဲ ကိုယ္တိုင္က်င့္သံုးရတာပါ။ အဲဒီေတာ့ နအဖ လက္ထဲမွာ ဒီမိုကေရစီဆုိတာမရွိဘူး။ အဲဒါကို သြားေတာင္းမေနနဲ႔။ အခ်ိန္ကုန္တယ္။ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ ညီညီညြတ္ညြတ္ရွိၿပီးေတာ႔ ငါတုိ႔ဟာ တေန႔မွာ မုခ်ေအာင္ရမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကုိ ေမြးၿပီး သံဃာထု၊ ေက်ာင္းသားထုနဲ႔အတူ စိတ္ဓာတ္ခုိင္ခုိင္မာမာနဲ႔ လက္တြဲေဆာင္ရြက္မယ္ဆုိရင္ တရားမွ်တမူ၊ လြတ္လပ္မူနဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ႔ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံသစ္ၾကီးကို မၾကာခင္တည္ေဆာက္ႏုိင္ၾကမွာ အမွန္ပါပဲ။
ခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဆရာေတာ္ေလးဟာ ဒုကၡသည္ဘ၀နဲ ့တေနကတေနရာေျပာင္းေရြ႕သတင္းသုံးေနထုိင္ရင္း စစ္အာဏာရွင္စနစ္ခ်ဳပ္ၿငိမ္း ေရးအတြက္ အၾကမ္းမဖက္ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့နည္းေတြနဲ ့ဆက္လက္တုိက္ပြဲ၀င္လ်က္ရွိပါတယ္။ ။
Post a Comment